Дурак и молния - Король и Шут

Грохочет гром,

Сверкает молния в ночи,

А на холме стоит безумец и кричит:

«Сейчас поймаю тебя в сумку,

И сверкать ты будешь в ней

Мне так хочется, чтоб стала ты моей!».

То парень к лесу мчится,

То к полю, то к ручью,

Всё поймать стремится

Молнию!

Весь сельский люд,

Смотреть на это выходил,

Как на холме безумец бегал и чудил.

Он, видно, в ссоре с головою,

Видно, сам себе он враг,

Надо ж выдумать такое - во дурак!

То парень к лесу мчится,

То к полю, то к ручью,

Всё поймать стремится

Молнию!

Утром по сельской дороге,

Медленно шёл ночной герой,

Весь лохматый и седой,

И улыбался...

То парень к лесу мчится,

То к полю, то к ручью,

Всё поймать стремится

Молнию!

Donder rommelt

Bliksem flitst in de nacht

En op de heuvel staat een gek en roept:

"Nu zal ik je vangen in een zak,

En je zult erin schitteren

Ik wil dat je de mijne bent!"

Die man rent naar het bos,

Nu naar het veld, dan naar de stroom,

Alles probeert te vangen

Bliksem!

Alle plattelandsmensen

Kijk het is uitgekomen

Als een gek die op een heuvel rent en rare dingen doet.

Hij heeft blijkbaar ruzie met zijn hoofd,

Blijkbaar is hij zijn eigen vijand.

Je moet met zoiets komen - een dwaas!

Die man rent naar het bos,

Nu naar het veld, dan naar de stroom,

Alles probeert te vangen

Bliksem!

Ochtend langs de landweg

De held van de nacht liep langzaam

Allemaal ruig en grijsharig,

En glimlachte...

Die man rent naar het bos,

Nu naar het veld, dan naar de stroom,

Alles probeert te vangen

Bliksem!