Сказка о мертвеце - Король и Шут

Ехал ночью мужик с горшками.

Ехал-ехал, лошадь у него устала и остановилась как

раз против кладбища.

Мужик выпряг лошадь и пустил на траву.

А сам прилег на одной могиле,

только что-то не спится ему.

Лежал-лежал, вдруг стала могила под ним растворяться.

Он почуял это и вскочил

на ноги.

Вот могила растворилась, и оттуда вышел мертвец, с крышкой гроба,

в белом саване.

Вышел и побежал к церкви.

Положил в дверях крышку, а сам в село.

Мужик был человек смелый.

Взял гробовую крышку и встал возле своей телеги

дожидаться.

Что будет.

Немного погодя пришел мертвец.

Хвать!

А крышки-то нету.

Стал по следу

добираться.

Добрался до мужика и говорит:

— Отдай мою крышку!

Не-то в клочья я разорву!

— А топор-то на что, — отвечает мужик, — я сам тебя искрошу на мелкие части.

— Отдай, добрый человек!

— Тогда отдам, когда скажешь, где был и что делал.

— Я в селе был, уморил там двух молодых парней.

— А, уморил!

Ну, скажи теперь, как оживить их можно?

Мертвец поневоле сказал:

— Отрежь от моего савана левую полу и возьми с собой.

Как придешь в тот дом,

где парни уморенные,

насыпь в горшок горячих углей и положи туда клочок от савана.

Да, дверь затвори.

От того дыма они сейчас же оживут.

Мужик отрезал левую полу от савана и отдал гробовую крышку.

Мертвец подошел к могиле, могила растворилась, стал в нее опускаться.

Вдруг…*кукареку* …и он не успел закрыться как надо.

Один конец крышки снаружи остался.

Мужик все это увидел, все приметил.

Запряг лошадь и поехал в село.

Слышит в одном доме плач, крики.

Входит туда, лежат два парня… мертвые.

— Не плачьте, я смогу их оживить!

— Оживи, родимый!

Половину нашего добра тебе отдадим, — говорят родичи.

Мужик сделал все как надо, как учил его мертвец, и парни ожили.

Родные

обрадовались, а мужика тотчас схватили, и скрутили веревками.

— Нет, мы тебя, брат, начальству представим.

Коли оживить сумел,

стало быть ты и уморил.

— Да, что вы, православные!

Бога побойтесь, — завопил мужик, и рассказал все,

что с ним ночью произошло.

Собрался народ и повалил на кладбище, отыскал могилу, из которой мертвец

выходил.

Разрыли и вбили ему прямо в сердце осиновый кол, чтобы больше не вставал,

да людей не морил.

А мужика знатно наградили и с честью домой отпустили.

Een man reed 's nachts met potten.

Hij reed en reed, zijn paard werd moe en stopte als...

keer tegen de begraafplaats.

De man spande zijn paard af en zette het op het gras.

En hij ging zelf op één graf liggen,

alleen hij kan niet slapen.

Hij lag, lag, plotseling begon het graf onder hem op te lossen.

Hij voelde dit en sprong op

op je voeten.

Nu loste het graf op, en daar kwam een ​​dode man uit, met een kistdeksel,

in een witte lijkwade.

Hij stapte uit en rende naar de kerk.

Hij deed een deksel op de deur en ging het dorp in.

De man was een dappere man.

Ik nam het deksel van de kist en ging naast mijn kar staan

wacht.

Wat zal er gebeuren.

Even later kwam de dode man.

Grijp!

En er is geen dekking.

Werd op het spoor

krijgen.

Hij ging naar de man toe en zei:

"Geef me mijn deksel terug!"

Ik scheur het aan flarden!

"En waar is de bijl voor", antwoordt de man, "ik zal je zelf in kleine stukjes hakken.

- Geef het terug, goede man!

'Dan geef ik het terug als je me vertelt waar je was en wat je hebt gedaan.'

- Ik was in het dorp, ik heb daar twee jonge kerels vermoord.

- Ah, ik ben moe!

Nou, vertel me eens, hoe kun je ze nieuw leven inblazen?

De dode zei onwillekeurig:

- Knip de linkerhelft van mijn lijkwade af en neem die mee.

Hoe kom je bij dat huis?

waar de jongens moe zijn,

giet hete kolen in de pot en leg daar een stuk lijkwade.

Ja, doe de deur dicht.

Van die rook komen ze meteen tot leven.

De boer sneed de linkervloer van de lijkwade af en gaf het deksel van de kist.

De dode naderde het graf, het graf loste op en begon erin weg te zinken.

Plotseling... *kraai* ...en hij had geen tijd om goed te sluiten.

Het ene uiteinde van het deksel bleef buiten.

De man zag het allemaal, merkte alles op.

Hij spande het paard en ging naar het dorp.

Hij hoort gehuil, geschreeuw in één huis.

Hij komt daar binnen, twee jongens liggen... dood.

- Niet huilen, ik kan ze weer tot leven wekken!

- Herleef, schat!

We geven je de helft van onze goederen, zeggen de nabestaanden.

De man deed alles goed, zoals de dode hem leerde, en de jongens kwamen tot leven.

Oorspronkelijk

verheugde zich en de boer werd onmiddellijk gegrepen en met touwen vastgebonden.

- Nee, we zullen je voorstellen aan de autoriteiten, broer.

Toen hij in staat was om te doen herleven?

dus je stierf.

- Ja, wat ben jij, orthodox!

Vrees God, - de boer schreeuwde en vertelde alles,

wat er 's nachts met hem is gebeurd.

De mensen verzamelden zich en gooiden ze op het kerkhof, vonden een graf waaruit de dode man

ging uit.

Ze groeven op en sloegen een espenstok recht in zijn hart, zodat hij niet meer zou opstaan,

Ja, ik heb geen mensen bevlekt.

En de boer werd opmerkelijk beloond en met eer naar huis gebracht.