Город мертвецов - Король и Шут

Как-то появился в городе монах.

Он к прохожим обратился:

- Я, похоже, знаю, что у вас в мечтах.

Для этого я с гор спустился!

- Хотите жить вечно?

Вам повезло!

Я ваших, конечно,

Лет приумножу число.

Вам всем повезло.

- Принесите чан, наполните вином,

А я туда подброшу зелье.

Пейте на здоровье!

И для вас потом

Наступит вечное веселье.

- Там в монастыре был доверен мне

Предков след, вековой секрет -

Древний рецепт.

Откуда я - там смерти нет.

Миром позабытый мелкий городок,

В нём сотни лет одно и то же -

Толпы горожан, чей срок давно истёк,

Снуют, на призраков похожи.

По утрам потоки их бредущих тел

В переулках возникают.

К сумеркам безлюдно - город опустел,

У окон тени застывают.

- Хотите жить вечно?

Вам повезло!

Я ваших, конечно,

Лет приумножу число.

- Там в монастыре был доверен мне

Предков след, вековой секрет -

Древний рецепт.

Не сказал монах главного тогда,

Что судьба у души своя - в том и есть беда...

И нет эмоций никаких,

Лишь память направляет их.

Заполонили улицы

Живые мертвецы.

Er verscheen eens een monnik in de stad.

Hij sprak voorbijgangers aan:

- Ik schijn te weten wat je in je dromen hebt.

Daarom kwam ik uit de bergen!

- Wil je voor altijd leven?

Wat een score!

Ik ben van jou, natuurlijk

Ik zal het aantal jaren verhogen.

Jullie hebben allemaal geluk.

- Breng een vat, vul het met wijn,

Ik zal het drankje erin doen.

Drink op je gezondheid!

En voor jou straks

Er zal eeuwig plezier zijn.

- Daar in het klooster werd mij toevertrouwd

Voorouderlijk spoor, eeuwenoud geheim -

Oud recept.

Waar ik vandaan kom - er is geen dood.

De wereld vergeten kleine stad,

Het is al honderden jaren hetzelfde -

Menigten van stedelingen, wiens termijn al lang is verstreken,

Ze rennen als spoken.

In de ochtend de stromen van hun dolende lichamen

In de lanen ontstaan.

Tegen de schemering verlaten - de stad was leeg,

De schaduwen bevriezen voor de ramen.

- Wil je voor altijd leven?

Wat een score!

Ik ben van jou, natuurlijk

Ik zal het aantal jaren verhogen.

- Daar in het klooster werd mij toevertrouwd

Voorouderlijk spoor, eeuwenoud geheim -

Oud recept.

De monnik zei toen niet het belangrijkste,

Dat de ziel zijn eigen lot heeft - dat is het probleem ...

En er zijn geen emoties

Alleen het geheugen leidt hen.

De straten gevuld

De levende dood.