Два монаха в одну ночь - Король и Шут

В ночи ветер завыл и дождь сильный был

В дверь постучали - я тут же открыл!

А там, на улице был монах промокший

И весь продрогший и его я впустил.

Его я усадил за стол и он молчал

Ему чаю я налил, но снова кто-то постучал

Тот же монах за дверью стоял

И на меня глаза он поднял:

"На ночь приюти - сбился я с пути".

Но тут сказал ему я: "Взгляни на себя,

Кто ты такой, чтоб дурачить меня?"

А он мне говорил: "Меня ты знаешь,

Я прошлой ночью к тебе заходил".

Я дверь с улыбкой закрыл - войти ему не дал:

"Меня ты не удивил и не такое я видал!"

В дом я вернулся и обалдел -

Там с кружкой чая гость мой сидел.

Его увидел я и рядом с ним себя.

Его увидел я, а рядом с ним себя.

In de nacht huilde de wind en het regende hevig

Er werd op de deur geklopt - ik deed meteen open!

En daar, op straat, was er een natte monnik

En helemaal gekoeld en ik liet hem binnen.

Ik zette hem aan de tafel en hij was stil

Ik schonk thee voor hem in, maar weer klopte er iemand

Dezelfde monnik stond buiten de deur

En hij sloeg zijn ogen naar mij op.

"Onderdak voor de nacht - ik ben de weg kwijt."

Maar toen zei ik tegen hem: "Kijk naar jezelf,

Wie ben jij om mij voor de gek te houden?"

En hij vertelde me: "Je kent me,

Ik heb je gisteravond bezocht."

Ik sloot de deur met een glimlach - ik liet hem niet binnen:

"Je hebt me niet verrast en ik heb zoiets niet gezien!"

Ik keerde terug naar het huis en was verbijsterd -

Mijn gast zat daar met een mok thee.

Ik zag hem en mezelf naast hem.

Ik zag hem, en naast hem zag ik mezelf.