Синегорье - Копюшон Ноу Мо

Я где-то тут, между началом и концом всех песен

Я понимал, что это жизнь — мне нужно взять и взвесить

Я просто сел в тёмный вагон, оставив город рэпа

Мелькают строки в голове, как я теперь там буду

Он не прокормит твоих деток, я сбит с толку, сука

Мне 22, но я не знаю, что ложить мне в сумку

Кто-то хотел мою мечту, на ветер выкинь деньги

Он пишет песни и молчит, в карманы пряча руки

Сука, так бесят меня люди, сотни глупых дублей

Я так хотел ехать назад и прожигать там будни

В тёмном плацкарте тянет дым, играет дождь по окнам

На пожелтевшие поля, Женя выводит буквы

Я слышу звук стука колесных пар, он топит иней

Годы летят, годы пиздят, годы отнимут время

Тут моё сердце стало злым и мне так нужен доктор

Гости стучали и скучали, я спросил лишь: «Кто там?»

Это Россия, тут на люках стало меньше птичек

Я двигаюсь среди собак, что не имеют кличек

Ты опять обвинишь, что Ноу Мо сменил стиль

Супер стар кладет стих на листы весны

Поэты крутят у виска, во что-то меньшее

Чем мы сегодня выпускаем мир, завтра жую хот-доги

Я представляю стиль, не ври, падают хлопья снега

Пока писал вам этот трек, вывалились сугробы

В моей душе на белом одеяле чёрные следы

Люди купили в Роспечати разукраску «Мир»

Я через несколько ночей открою двери дома

Мы помолчим, а после: «Проходите, мойте руки»

Я сделал выбор в пользу песен, мы должны быть вместе

Я снова возвращаюсь в город Кислотного МС Видно так сложилась жизнь, что я оставил рельсы

Я сам решил так поступить;

постойте, кто вы люди?

Вы слышали меня всегда или пришли недавно?

Скоро я буду выходить, сколько со мной вы будней?

Я лишь пишу о том, о сем, где правда, где кривда

И иногда напоминаю Кока-колу с Рондо

Меня немного напрягают боли в моём сердце

Хотя наверно показалось, наверно мне снится

Это магический экспресс по дороге слёз

Когда объявят нужный пункт — не забудьте слезть

Я одел портфель, включил громко музыку

Ощущаю землю подошвой бело-кремовой

От вокзала синих гор до центрального района

От начала жизни — до конца смерти

Пусть во всём и всегда мне будет поезд — музыка,

А там где ступят мои кроссы — останутся рельсы

Останутся рельсы, останутся рельсы…

Ik ben hier ergens, tussen het begin en het einde van alle nummers

Ik begreep dat dit het leven is - ik moet nemen en wegen

Ik stapte net in een donkere auto en verliet de stad van de rap

Lijnen flitsen in mijn hoofd, hoe zal ik daar nu zijn

Hij zal je kinderen niet te eten geven, ik ben in de war, bitch

Ik ben 22, maar ik weet niet wat ik in mijn tas moet stoppen

Iemand wilde mijn droom, geld weggooien

Hij schrijft liedjes en zwijgt, verbergt zijn handen in zijn zakken

Bitch, mensen maken me zo kwaad, honderden domme takes

Ik wilde zo graag teruggaan en mijn dagen daar doorbrengen?

In een donkere gereserveerde stoel, rook trekt, regen speelt op de ramen

Op de vergeelde velden tekent Zhenya letters

Ik hoor het geluid van wielstel gekletter, het verdrinkt de vorst

Jaren vliegen, jaren neuken, jaren kosten tijd

Toen werd mijn hart boos en heb ik echt een dokter nodig

De gasten klopten en verveelden zich, ik vroeg alleen: "Wie is daar?"

Dit is Rusland, er zijn minder vogels op de mangaten

Ik beweeg me tussen honden die geen naam hebben

Je zult opnieuw de schuld geven dat Know Mo zijn stijl heeft veranderd

Superster zet een vers op de bladen van de lente

Dichters verdraaien bij de tempel, in iets minder

Dan laten we de wereld vandaag los, morgen kauw ik op hotdogs

Ik vertegenwoordig stijl, lieg niet, sneeuwvlokken vallen

Terwijl ik dit nummer voor je aan het schrijven was, vielen er sneeuwbanken uit

Er zijn zwarte voetafdrukken in mijn ziel op een witte deken

Mensen kochten "Mir" kleurboek bij Rospechat

Ik zal over een paar nachten de deuren van het huis openen

We zullen stil zijn, en daarna: "Kom binnen, was je handen"

Ik heb gekozen voor liedjes, we zouden samen moeten zijn

Ik ga weer terug naar de stad van de Acid MS. Het is te zien dat het leven zo gelopen is dat ik de rails verliet

Ik heb zelf besloten om dat te doen;

wacht, wie zijn jullie mensen?

Heb je me altijd gehoord of ben je onlangs gekomen?

Binnenkort ga ik uit, hoeveel dagen ben je bij mij?

Ik schrijf alleen over dit en dat, waar is de waarheid, waar is onwaarheid?

En soms herinner ik je aan Coca-Cola met Rondo

Ik ben een beetje gestrest door de pijn in mijn hart

Hoewel het waarschijnlijk leek, droom ik misschien

Dit is een magische express op de weg van tranen

Wanneer het gewenste punt wordt aangekondigd - vergeet niet naar beneden te gaan

Ik deed een koffertje aan, zette luide muziek aan

Ik voel de grond met witte en crème zolen

Van het Blue Mountains Station naar het Central District

Van het begin van het leven tot het einde van de dood

Moge er een trein voor mij zijn in alles en altijd - muziek,

En waar mijn kruisen treden, zullen de rails blijven

De rails blijven, de rails blijven...