Чернила - Копюшон Ноу Мо

Ты не ищи в моих глазах остатки своей веры.

Я прое*ал один из дней в квартире под гардиной.

Я наркоман, а мои треки — моя жизнь под кожей —

Это спонтанный мир, хождения по крышам.

Это в груди моя отрава лево-правым звуком,

И я грызу вам провода, в номера лезу криком.

Ты набирай пожарным, не затушат мой голос,

Капает дождь и ты бежишь, рисуя личный эпос.

Линиями руки, я знак подам из одеяла.

Темная комната любви, я раб этого рапа.

Я на тетрадных листах, в твоих глазах —

Выбитая искра, это судьба, я знаю.

Я вылетал, не глядя назад.

И где же были вы все, когда я падал и к вам не влезал?

Я не хочу вашей компании — псевдо-группы,

Вы все распались круто, слетела пудра.

Я остаюсь с музыкой, музыкой в шрамах,

Я остаюсь самим собой, двигаюсь по шару.

Но вы не слышите меня, любители *орнухи,

Мы маленькие люди, точки, шающие в угле.

Она играет мои песни моей жизни.

Она играет мои мысли, и я их слышу.

Она играет мои песни моей жизни.

Она играет мои мысли, и я их слышу.

Я сам придумал этот мир и отвергать его я научился,

Когда познакомился с Планетой *люх.

Печатаю билеты в принтере кровавых струй.

Это сопливый минусок, но люди, мне так пох**,

Изобретать свои слова в не андеграунд тут.

Через десятки лет, дети изменят голос,

И моя музыка продолжит изменять твой пульс.

И как манага пачкаю споры в твоей груди.

Опереди свое дерьмо, что въелось, как привычка,

Стань невозможным или, *ука, ты прям сейчас умри.

И прямо на моих глазах тучи покинут небо,

Ветер сметает коробки в люки открытых ран.

Я запускаю синие чернила в свои вены,

Чтобы засохший рот смог выдавать слова.

Je kijkt niet in mijn ogen naar de overblijfselen van je geloof.

Ik heb een van de dagen in het appartement onder het gordijn doorgebracht.

Ik ben een drugsverslaafde, en mijn sporen zijn mijn leven onder de huid -

Dit is een spontane wereld, lopend op daken.

Dit is mijn gif in mijn borst met een links-rechts geluid,

En ik knaag aan je draden, huilend de kamers in.

Als je de brandweer belt, zullen ze mijn stem niet overstemmen,

Het regent en je rent en tekent een persoonlijk epos.

Met de lijnen van de hand geef ik een teken vanaf de deken.

Dark room of love, ik ben een slaaf van deze rap.

Ik sta op notitieboekjes, in jouw ogen -

Een uitgeschakelde vonk, dit is het lot, ik weet het.

Ik vertrok zonder om te kijken.

En waar waren jullie allemaal toen ik viel en niet bij je paste?

Ik wil je bedrijf niet - pseudo-groepen,

Jullie vielen allemaal abrupt uit elkaar, het poeder viel eraf.

Ik blijf achter met muziek, muziek in littekens

Ik blijf mezelf, beweeg rond de bal.

Maar je hoort me niet, liefhebbers van *ornucha,

Wij zijn kleine mensen, stippen die in de hoek rondsnuffelen.

Ze speelt mijn liedjes van mijn leven.

Ze speelt mijn gedachten en ik hoor ze.

Ze speelt mijn liedjes van mijn leven.

Ze speelt mijn gedachten en ik hoor ze.

Ik heb deze wereld zelf uitgevonden en ik heb geleerd om het af te wijzen,

Toen ik de planeet ontmoette *luh.

Ik print kaartjes in de bloedstraalprinter.

Het is een snotterig minpuntje, maar mensen, het kan me geen fuck schelen,

Verzin hier je eigen woorden in de niet-ondergrondse.

Over decennia zullen kinderen hun stem veranderen,

En mijn muziek zal je hartslag blijven veranderen.

En als een managa bevuil ik sporen in je borst.

Loop voor op je shit die als een gewoonte is ingesleten

Word onmogelijk of * wauw, je bent nu dood.

En vlak voor mijn ogen zullen de wolken de lucht verlaten,

De wind blaast de dozen in de luiken van open wonden.

Ik vloei blauwe inkt in mijn aderen

Zodat de uitgedroogde mond woorden kan geven.