Грустные песни - Копюшон Ноу Мо

Пусть выпускают сотни слов я храню лучший стих,

Тр*хаю глупый стиль к вам в перепонки постучался псих.

Мистер Ноу Мо сегодня будет весел словно цирк,

Мистер Стик Тычей и язык острее и тоньше педальских стринг.

Ты делаешь грустный демо, ты грустный парень, гнусные тайны,

Гребаный критик ты серишь в сартире кусая молочные губы зубами.

Меняться местами не станем хотя не модная с*ка с листами,

Я делаю музыку вращаю словами играю с вами пока ты там замер.

Но тонкие руки вонючие вопли не любят, когда я звучу из колонки,

Намокли их попки, но я буду громким я буду громким я буду громким.

Не смотри в мои глаза ни к чему тебе быть грустным,

Я взлетаю в небеса, но лечу с высоким пульсом.

Не смотри в мои глаза выплюнь все фрагменты песен,

Все равно я буду знать, что с тобой мы будем.

Ты не легенда, но маленький MC нуждается в песнях которые бесят,

Но суть этих прессий лекарство болезней одел капюшон ни секунды на месте.

Но быстрые стрелки именитые группой искать их поддержки минимум глупо,

Я беру рупор каждое утро я буду грубым ты будешь трупом.

Но я один на плечах весь мир за окном витрин видишь моя судьба,

Но я один на плечах весь мир за окном витрин видишь моя судьба.

Я как огромный город хочу заткнуть вам рот,

Хочу чтобы в моем районе были звуком ноты.

Не заставляй меня ласкать твои виски, Акольд,

И протыкать ваши сердца струной гаси аккорды.

Мне просто по*уй на людей вытер об руки пасту,

Буду смотреть на лебедей и помнить звезды гаснут.

Перелетать шаги теней последний скорый смертный,

Не прерывай тоску в душе она висит на скрепке.

Но не хотелось бы вам врать, что я стою за ширмой,

Все кто твердили, что мой брат остались только шрамы.

А я не зло, а просто листья летящие в ноги,

Будешь гулять в моём саду, б*ядь, поднимай их выше.

Но не пойму я почему ты выходишь по моде,

Искать чернильные следы ведущие на крышу.

Но не туда бежим, мы ночью что-то пишем,

По лезвию ножей ищи людей морщина с гримом.

На курок лег, оставив отпечаток рук,

Обрезал провода гудков, я буду рядом с*ка!

Новый рай новый дом, только no cry,

Психическая тварь во мне не вымирает раны.

Я вижу тысячи листов конечности души,

Среди осколков мертвой кухни нацарапал жизнь.

Это моя палата фыркает, блюет не хочет знать,

Когда великий главный врач просто ее отключит.

Я буду лаять, рвать и роли вашим громким взрывом,

Как обещание любить не делай меня серым.

Вокруг меня танцует в красных платьях кровавый снег,

Покроет спальню, замерзая помни все мы платим.

Но я открыл глаза, увидел красный бархат всюду,

Густеют капилляры струн, и я сжимаю зубы.

Но я не тот, кто был вчера, скромный герой из песен,

Тр*хающий мир среди летящих в ноги панчей, лысый.

Это полезнее я ползу на звуки своих криков,

Среди углов палат я отвергаю мир и психов.

Laat ze honderden woorden vrijgeven, ik bewaar het beste vers,

Verdomd stomme stijl, een psychopaat klopte op je trommelvliezen.

Mr. No Mo zal vandaag vrolijk zijn als een circus,

Mr. Stick Tychy en de tong zijn scherper en dunner dan pedaalsnaren.

Je maakt een trieste demo, je bent een trieste kerel, gemene geheimen,

Verdomde criticus, je bent nors in sartire, je bijt op je melkachtige lippen met je tanden.

We zullen niet van plaats veranderen, hoewel geen modieuze teef met lakens,

Ik maak muziek, draai woorden, speel met je terwijl je daar bevroren bent.

Maar dunne handen stinkende kreten houden er niet van als ik uit de kolom klink,

Hun billen werden nat, maar ik zal luid zijn, ik zal luid zijn, ik zal luid zijn.

Kijk niet in mijn ogen, je hoeft niet verdrietig te zijn,

Ik vlieg de lucht in, maar ik vlieg met een hoge hartslag.

Kijk niet in mijn ogen, spuug alle songfragmenten uit,

Hoe dan ook, ik zal weten dat we bij je zullen zijn.

Je bent geen legende, maar een kleine MC heeft liedjes nodig die woedend maken

Maar de essentie van deze druk, de genezing van ziekten, zette een kap voor een seconde op zijn plaats.

Maar snelle schutters van de groep zijn op zijn minst dom om hun steun te zoeken,

Ik neem elke ochtend een mondstuk. Ik zal onbeleefd zijn, je zult een lijk zijn.

Maar ik ben alleen op de schouders van de hele wereld buiten de etalages zie je mijn lot,

Maar ik ben alleen op de schouders van de hele wereld achter de etalage van de etalages zie je mijn lot.

Ik, als een grote stad, wil je mond houden,

Ik wil het geluid van noten in mijn omgeving hebben.

Laat me je slapen niet strelen, Akold,

En doorboort je hart met een snaar, doof de akkoorden.

Ik geef er gewoon een fuck om dat mensen de pasta met mijn handen hebben afgeveegd,

Ik zal naar de zwanen kijken en onthouden dat de sterren uitgaan.

Vlieg over de trappen van de schaduwen, de laatste snelle sterveling,

Onderbreek het verlangen in je ziel niet, het hangt aan een paperclip.

Maar ik zou niet tegen je willen liegen dat ik achter een scherm sta,

Iedereen die zei dat mijn broer alleen maar littekens was.

En ik ben niet slecht, maar laat gewoon vliegen aan mijn voeten,

Je loopt in mijn tuin, f*ck, til ze hoger op.

Maar ik begrijp niet waarom je in de mode gaat,

Zoek naar inktvlekken die naar het dak leiden.

Maar we rennen er niet heen, we schrijven 's nachts iets,

Zoek op het lemmet van messen naar mensen met een rimpel met make-up.

Hij ging op de trekker liggen en liet een handafdruk achter,

Knip de hoorndraden af, ik sta naast de teef!

Nieuw paradijs nieuw huis, alleen geen gehuil,

Het paranormale wezen in mij sterft niet aan wonden.

Ik zie duizenden vellen van de ledematen van de ziel,

Tussen de fragmenten van de dode keuken krabbelde het leven.

Dit is mijn afdeling snuivend, kotsen wil het niet weten

Wanneer de grote hoofddokter het gewoon uitzet.

Ik zal blaffen, scheuren en rollen met je luide explosie,

Als een belofte om lief te hebben, maak me niet grijs.

Bloedige sneeuw danst om me heen in rode jurken,

Zal de slaapkamer bedekken, ijskoud, onthoud dat we allemaal betalen.

Maar ik opende mijn ogen, zag overal rood fluweel,

De haarvaten van de snaren worden dikker en ik klem mijn tanden op elkaar.

Maar ik ben niet degene die gisteren was, de nederige held van de liedjes,

De verdomde wereld tussen de stoten die aan de voeten vliegen, kaal.

Het is nuttiger dat ik kruip naar de geluiden van mijn geschreeuw,

Tussen de hoeken van de kamers verwerp ik de wereld en psychos.