Аэробус - Копюшон Ноу Мо

Если мне нечего сказать, значит, не так все плохо.

Если мне не с кем помолчать, то я, наверно, умер.

Если печаль живет в сердцах, значит, оно так надо,

Каждый второй прохожий щас бросает сердце в урну.

Я не могу забыть, что я стал приведением суток,

Глупые птицы сядут вниз, чтобы морозить лапы.

Нам Бог с тобой не разрешит взлететь, как стая уток,

Но я хотел бы, как они, крылом касаться неба.

А, может, ветер против нас или, напротив, хочет,

Чтоб семимильными шагами я истер в кровь почву.

Я так богат на низкий грех и потому все порчу,

Вот почему мои глаза бесследно тонут в строчках.

Я под листами вижу жизнь, столько летят так быстро,

Пестрыми кадрами в ответ изобретая грусть.

Я не хочу больше иметь контракт с поганой злостью,

Я не хотел бы улететь, зная, что не вернусь.

Если сегодня пойдет дождь, я его сразу встречу.

Если сегодня светит солнце, оно встретит нас.

Между людьми и серым небом есть дефекты речи,

Между тобой и мной есть место нерешенных фраз.

Не закрывай сегодня на замок, промок, и дома

Я наливаю суп в тарелку и валюсь в кровать.

Я не люблю рыбалку, пап, быть рыбой тоже больно.

Легко, наверно, только тем, кому не умирать.

И мне не стыдно говорить о своих чувствах громко,

Стыдно скрывать себя от них, но выдавать другим.

А моя музыка всегда — это бег по иголкам,

Если ты слышал ее раз — не отдавай другим.

Припев:

Я думал, птицы видят жизнь, рыбы имеют голос.

Край дождевой полоски делят фильм на «за» и «против».

Я оказался просто псих с билетом в аэробус,

А музыка мне стала всем, как страшный допинг.

Я думал, птицы видят жизнь, рыбы имеют голос.

Край дождевой полоски делят фильм на «за» и «против».

Я оказался просто псих с билетом в аэробус,

А музыка мне стала всем, как страшный допинг.

Я смог осилить только трек без матершины, сорри.

Рваные мышцы ищут след, чтобы включить нам свет.

Я не хочу, но подсыпаю вечно в рану совесть.

Я сочиняю много слов, но не даю ответ.

Нас всех коснулась эта жизнь звонким ударом гонга,

А ангелов среди людей я не встречал, так точно.

Ангелы есть возле людей, я не ищу их больше,

А лишний взгляд на небеса лишь ставит многоточие.

Но, а вокруг десятки тысяч километров ночи.

Сквозняк насилует шарнир, давит на струны грифа

Я, глядя в потолок, считаю пыль, рисую строчки.

Мне не уснуть никак сегодня, клея мозг на рифмы.

Между утопией и счастьем бег по тонкой леске,

Между землей и небом пропасть в наших головах.

Если когда-то Бог решит, что на земле я лишний,

Пусть перерубит жизнь стамеской и поставит флаг.

Так обозначив для других, что грех сжирает душу,

Чтоб научился дикий зверь двигаться вне преград.

Я всегда рвусь вперед, карабкаюсь, хочу быть лучше.

Там, где ошибся человек, Бог оказался прав.

Припев:

Я думал, птицы видят жизнь, рыбы имеют голос.

Край дождевой полоски делят фильм на «за» и «против».

Я оказался просто псих с билетом в аэробус,

А музыка мне стала всем, как страшный допинг.

Я думал, птицы видят жизнь, рыбы имеют голос.

Край дождевой полоски делят фильм на «за» и «против».

Я оказался просто псих с билетом в аэробус,

А музыка мне стала всем, как страшный допинг.

Я думал, птицы видят жизнь, рыбы имеют голос.

Край дождевой полоски делят фильм на «за» и «против».

Я оказался просто псих с билетом в аэробус,

А музыка мне стала всем, как страшный допинг.

Als ik niets te zeggen heb, dan is het niet zo erg.

Als ik niemand heb om mee te zwijgen, dan ben ik waarschijnlijk gestorven.

Als verdriet in de harten leeft, dan is het zo nodig,

Elke tweede voorbijganger gooit nu een hartje in de urn.

Ik kan niet vergeten dat ik een geest van de dag werd,

Domme vogels zullen gaan zitten om hun poten te bevriezen.

God en u zullen niet toestaan ​​dat we vertrekken als een zwerm eenden,

Maar ik zou graag, net als zij, de lucht willen aanraken met mijn vleugel.

Of misschien is de wind tegen of wil het juist

Zodat ik met grote sprongen de grond zou laten bloeden.

Ik ben zo rijk aan lage zonde en bederf daarom alles,

Daarom verdrinken mijn ogen in spoorloze lijnen.

Ik zie het leven onder de lakens, zoveel vliegen zo snel,

Met kleurrijke shots als reactie, het uitvinden van verdriet.

Ik wil geen contract meer hebben met smerige woede,

Ik zou niet weg willen vliegen, wetende dat ik niet zou terugkeren.

Als het vandaag regent, ontmoet ik hem meteen.

Als de zon vandaag schijnt, komt hij ons tegemoet.

Er zijn spraakgebreken tussen mensen en de grijze lucht,

Tussen jou en mij is er een plaats van onopgeloste zinnen.

Vandaag niet op slot, nat worden en thuis

Ik schenk soep in een kom en val in bed.

Ik hou niet van vissen, pap, een vis zijn doet ook pijn.

Het is waarschijnlijk gemakkelijk, alleen voor degenen die niet kunnen sterven.

En ik schaam me niet om hardop over mijn gevoelens te praten,

Het is een schande om je voor hen te verbergen, maar om anderen te verraden.

En mijn muziek loopt altijd op naalden

Als je het een keer hebt gehoord, geef het dan niet aan anderen.

Refrein:

Ik dacht dat vogels het leven zien, vissen een stem hebben.

De rand van de regenstrip verdeelt de film in voor- en nadelen.

Ik bleek gewoon een psychopaat te zijn met een Airbus-ticket,

En muziek is alles voor me geworden, als een vreselijke dope.

Ik dacht dat vogels het leven zien, vissen een stem hebben.

De rand van de regenstrip verdeelt de film in voor- en nadelen.

Ik bleek gewoon een psychopaat te zijn met een Airbus-ticket,

En muziek is alles voor me geworden, als een vreselijke dope.

Ik kon het nummer alleen beheersen zonder te vloeken, sorry.

Gescheurde spieren zoeken een spoor om het licht voor ons aan te doen.

Ik wil het niet, maar ik giet altijd geweten in de wond.

Ik schrijf veel woorden, maar ik geef geen antwoord.

We werden allemaal geraakt door dit leven met een luidende gong,

En ik heb geen engelen onder de mensen ontmoet, dat is zeker.

Er zijn engelen in de buurt van mensen, ik zoek ze niet meer,

En een extra blik op de hemel plaatst alleen een weglatingsteken.

Maar, en zo'n tienduizenden kilometers nacht.

Een tocht verkracht het scharnier, drukt op de snaren van de toets

Ik, kijkend naar het plafond, tel het stof, teken lijnen.

Ik kan vandaag niet in slaap vallen, mijn hersenen aan rijmpjes lijmen.

Tussen utopie en geluk, lopend langs een dunne lijn,

Er is een afgrond tussen aarde en lucht in ons hoofd.

Als God op een dag besluit dat ik overbodig ben op aarde,

Laat hem leven snijden met een beitel en een vlag planten.

Dus voor anderen aangevend dat zonde de ziel verslindt,

Zodat een wild beest leert over barrières heen te gaan.

Ik haast me altijd naar voren, klim, ik wil beter worden.

Waar de mens fout ging, had God gelijk.

Refrein:

Ik dacht dat vogels het leven zien, vissen een stem hebben.

De rand van de regenstrip verdeelt de film in voor- en nadelen.

Ik bleek gewoon een psychopaat te zijn met een Airbus-ticket,

En muziek is alles voor me geworden, als een vreselijke dope.

Ik dacht dat vogels het leven zien, vissen een stem hebben.

De rand van de regenstrip verdeelt de film in voor- en nadelen.

Ik bleek gewoon een psychopaat te zijn met een Airbus-ticket,

En muziek is alles voor me geworden, als een vreselijke dope.

Ik dacht dat vogels het leven zien, vissen een stem hebben.

De rand van de regenstrip verdeelt de film in voor- en nadelen.

Ik bleek gewoon een psychopaat te zijn met een Airbus-ticket,

En muziek is alles voor me geworden, als een vreselijke dope.