Гвозди - Копюшон Ноу Мо

Когда уйдем все нахуй, к нам будет меньше вопросов

Сколько я думал о жизни, сколько вместит этот поиск

Стеклянный балкон, крылья, этажи хрущевок

На голове капюшон, там где стою под дождем я

И может это сага, свою жизнь связать с азартом

Курить и выдыхать и спать в этой маленькой спальне

Это Россия — тут холодно, спят на люках голуби

Мне 18, но больно, а впереди будут бомбы

Опередил я многих частью ошибок тем более

Старый зеленый Урал больше не едет по полю

И я велел своим мыслям не уснуть этой ночью,

Но мой неровный почерк живет в этой тетради

Как оригами мой город, и кто не видел — не понял

Реки Миасс святой воли, что меня манит из дома

Искать что-то новое, бродя по центру Челябы

Смотря в глаза прохожим, где я их чувствую кожей

Эмфиземами выпали горизонт красный

Возвращаются птицы, а в глазах моих счастье

И все твои калики я видел на голяке

Тупо взял и присел, тупо молил, но не смел

Мял заголовки газет, бегом туда где смех

В портфель все что успел, бежать от звуков сирен

Вдоль незнакомых стен, мой левый глаз слеп

Я это все съел, я это все съел…

И до утра no cry при виде крови, мой

Видик больше не робит, лишь интернет и тот дворник

Что-то сигнал к спячке, Все мы горим как спички,

А этот спич-примычка, привычка личная

Где нас пенит вода, а спину сжирают мурашки

Наша жизнь рубашка — короткая и рваная

Нас ранят тротуары, там где ступали родные,

А мои треки такие и я прошу пойми их

На четверенях каясь тоже сломал мне мой мозг

Кто мои дни нагрел и их же расплавил как воск?

Мама вполголоса, тихо, я засыпал на коленях

Не знал во что я верю и как проверит нас время

Я гну осанку, а Саня, что подобрал этой ночью

Это меня калечит, ну, а должно мне помочь

Белые кроссы в мясо, а в голове вопросы

— на что способен мой рэп и как мне тут остаться?

Пальцы скользят по спицам колеса с именем Жизнь

Глаза смотрят вниз — на отражение в луже

Я затянул капюшон под дождем

Чтоб услышал и никуда не ушел, хотя бы в этой жизни…

Ветер пробил ветровку, забил мне в спину гвозди

Найдя дорогу на ощупь, израненный — но шел!

Мне косяки вольных птиц дали приют этой ночью

И я просто пошел, глаза скрыв капюшоном.

Ветер пробил ветровку, забил мне в спину гвозди

Найдя дорогу на ощупь, израненный — но шел!

Мне косяки вольных птиц дали приют этой ночью

И я просто пошел, глаза скрыв капюшоном

Als we allemaal verdomme vertrekken, zullen er minder vragen voor ons zijn

Hoeveel ik over het leven heb nagedacht, hoeveel deze zoektocht zal accommoderen

Glazen balkon, vleugels, Chroesjtsjov-vloeren

Er zit een capuchon op mijn hoofd, waar ik in de regen sta

En misschien is dit een sage, om je leven te verbinden met opwinding

Roken en uitademen en slapen in deze kleine slaapkamer

Dit is Rusland - het is hier koud, duiven slapen op luiken

Ik ben 18, maar het doet pijn, en er zullen bommen in het verschiet liggen

Ik was veel van de fouten voor, des te meer

De oude groene Oeral rijdt niet meer over het veld

En ik vertelde mijn gedachten om die nacht niet te slapen,

Maar mijn ongelijke handschrift leeft in dit notitieboekje

Zoals origami mijn stad, en wie heeft het niet gezien - begreep het niet

De Miass-rivier van heilige wil die me van huis wenkt

Zoek naar iets nieuws terwijl je door het centrum van Chelyaba dwaalt

In de ogen kijken van voorbijgangers, waar ik ze voel met mijn huid

Emfyseem viel rode horizon

Vogels keren terug, en geluk is in mijn ogen

En ik zag al je kaliks op de golyak

Domme nam het en ging zitten, dom gebeden, maar durfde niet

Verfrommeld de krantenkoppen, rennend naar waar het gelach

In de koffer alles wat ik wist te rennen van het geluid van sirenes

Langs onbekende muren is mijn linkeroog blind

Ik heb alles opgegeten, ik heb alles opgegeten...

En tot de ochtend geen gehuil bij het zien van bloed, my

Vidik berooft niet meer, alleen internet en die conciërge

Iets is een signaal om te overwinteren, we branden allemaal als lucifers,

En deze spraaklink, een persoonlijke gewoonte

Waar water ons schuimt en kippenvel onze rug eet

Ons shirt leven is kort en gescheurd

De trottoirs zullen ons pijn doen, waar onze familieleden hebben gelopen,

En mijn tracks zijn zo en ik vraag je om ze te begrijpen

Op handen en voeten berouw tonen brak ook mijn hersens

Wie verwarmde mijn dagen en smolt ze als was?

Mam in een ondertoon, rustig, ik viel in slaap op mijn knieën

Ik wist niet waar ik in geloof en hoe de tijd ons zal testen

Ik buig mijn houding, en Sanya, die ik vannacht heb opgepakt

Het verlamt me, nou, het zou me moeten helpen

Witte kruisen in het vlees en vragen in mijn hoofd

- wat kan mijn rap en hoe kan ik hier blijven?

Vingers glijden over de spaken van het wiel met de naam Life

Ogen kijken naar beneden - naar de weerspiegeling in de plas

Ik trok mijn capuchon op in de regen

Om te horen en nergens heen te gaan, tenminste in dit leven...

De wind doorboorde het windjack, sloeg spijkers in mijn rug

De weg gevonden door aanraking, gewond - maar hij liep!

Scholen vrije vogels gaven me vannacht onderdak

En ik ging gewoon, mijn ogen verbergend met een kap.

De wind doorboorde het windjack, sloeg spijkers in mijn rug

De weg gevonden door aanraking, gewond - maar hij liep!

Scholen vrije vogels gaven me vannacht onderdak

En ik ging gewoon, mijn ogen verbergend met een capuchon