77.9 - Копюшон Ноу Мо

Пусть мои птицы улетят, дикие стоны в рай

Я драю сотни тысяч текстов в корабельных трюмах

И если эта тварь перелила бокал за край

Веди меня к нему, и помни, что поэт не умер

А вы готовы тыкать пальцем, рассказать за жизнь мне,

А я готов и оттаскать бы вас за щеки, монстры

Я не искал среди войны, порции людей так просто

Возьми мою ладонь и полюби мое уродство

Тихий-тихий час, белый-белый снег

Заполняет все пространство бандероли

Слишком сильный яд, слишком слабый свет

Температура головы семьдесят семь и девять

Я не знаю кто я, я не знаю где я

Зачем себя зову под звуки танцев гильз?

Я своя находка, я своя потеря

Моя судьба, как лифт миксует вверх и вниз

Горит словарь, блюю в слова, плюю на славу рока

Перетащи меня поближе к хэппи милу с соком

Куда бы я не шел — я съехал с перекладин мозга

Не перегладить мою жизнь, гну перемычку носа

Но я веду свою войну в арках, я боле вязну

И вместо кофе с молоком и кашель-кашель кожа

Просто не трогайте мой мир, просто не трогай ложью

Всем было похуй как они становились на лыжи

Я через пасту лезу вниз, через опасный выстрел вниз

На высоте карнизов мразь мой обитает разум

Я разорву ваши тела: педики, педики-телки

Я словно телефонный разговор, не лез из трубки

Пока дрожит твоя рука, танцуют вальс по кнопкам

Я запишу кровавый трек испотрошенной глоткой

Где будет завтра моя жизнь тикать секундной стрелкой

Под мериады ваших жил буду звучать за стенкой

Но супротив мои глаза перед зеркальной дымкой

Я шел вперед, глотал туман и сочинял вам демки

Меня готовы были знать стаи бомжей окрестных

Я уходил, я уходил внутрь себя и мыслей

Шагом из подъезда, он голодный грязный

Выпал тонны снега у обочин трассы,

Но он обернулся, но он улыбнулся

Можешь развернуть, там в бандеролях пусто

Тихий-тихий час, белый-белый снег

Заполняет все пространство бандероли

Слишком сильный яд, слишком слабый свет

Температура головы семьдесят семь и девять

Тихий-тихий час, белый-белый снег

Заполняет все пространство бандероли

Слишком сильный яд, слишком слабый свет

Температура головы семьдесят семь и девять

Я не знаю кто я, я не знаю где я

Зачем себя зову под звуки танцев гильз?

Я своя находка, я своя потеря

Моя судьба, как лифт миксует вверх и вниз

Миксует вверх и вниз

Laat mijn vogels wegvliegen, wild gekreun naar het paradijs

Ik schrob honderdduizenden teksten in scheepsruimen

En als dit wezen een glas over de rand schonk

Leid me naar hem toe en onthoud dat de dichter niet dood is

En je bent klaar om met je vinger te wijzen, me over het leven te vertellen,

En ik ben klaar om je bij de wangen te slepen, monsters

Ik keek niet midden in de oorlog, delen van mensen zijn zo simpel

Pak mijn hand en hou van mijn lelijkheid

Stil-stil uur, wit-witte sneeuw

Vult de volledige ruimte van het pakket

Gif te sterk, licht te zwak

Hoofdtemperatuur zevenenzeventig en negen

Ik weet niet wie ik ben, ik weet niet waar ik ben

Waarom roep ik mezelf op bij het geluid van dansende schelpen?

Ik ben mijn vondst, ik ben mijn verlies

Mijn lot is hoe de lift op en neer gaat

Het woordenboek staat in brand, ik kots bij de woorden, ik spuug op de glorie van rock

Sleep me dichter bij de Happy Mil met Juice

Waar ik ook ga - ik ben van de stralen van de hersenen afgegleden

Maak mijn leven niet glad, buig de brug van de neus

Maar ik voer mijn oorlog in bogen, ik zit meer vast

En in plaats van koffie met melk en hoest-hoesthuid

Raak mijn wereld niet aan, raak de leugens gewoon niet aan

Iedereen gaf een fuck om hoe ze op ski's kwamen

Ik klim naar beneden door de pasta, naar beneden door een gevaarlijk schot

Op het hoogtepunt van de dakrand leeft mijn uitschot in de geest

Ik scheur je lichamen uit elkaar: flikkertjes, flikkertjes

Ik ben als een telefoongesprek, ik kwam niet uit de buis

Terwijl je hand beeft, dansen ze de wals op de knoppen

Ik zal een bloederig nummer opnemen met een gestripte keel

Waar zal mijn leven morgen de tweede hand tikken?

Onder de meriad van je aderen zal ik klinken achter de muur

Maar tegenover mijn ogen voor een spiegelnevel

Ik ging door, slikte de mist in en componeerde demo's voor jou

Ik was klaar om zwermen daklozen in de buurt te leren kennen

Ik ging weg, ik ging in mezelf en gedachten

Stap uit de ingang, hij heeft vuile honger

Er vielen tonnen sneeuw langs de weg,

Maar hij draaide zich om, maar hij glimlachte

Je kunt het openen, het is leeg in de pakketjes

Stil-stil uur, wit-witte sneeuw

Vult de volledige ruimte van het pakket

Gif te sterk, licht te zwak

Hoofdtemperatuur zevenenzeventig en negen

Stil-stil uur, wit-witte sneeuw

Vult de volledige ruimte van het pakket

Gif te sterk, licht te zwak

Hoofdtemperatuur zevenenzeventig en negen

Ik weet niet wie ik ben, ik weet niet waar ik ben

Waarom roep ik mezelf op bij het geluid van dansende schelpen?

Ik ben mijn vondst, ik ben mijn verlies

Mijn lot is hoe de lift op en neer gaat

Mixt op en neer