Ода опавших душ - Копюшон Ноу Мо

Меня зовут и я пришел калечить клетки мозга,

Граммы тротила зашивать и заводить на таймер.

Мама, я выжил, пусть я выгладил раны расческой.

Я самый депрессивный рэпер на твоем экране.

Я ненавижу свои взгляды среди стекол в круг,

Я медленно ползу по трапу и кусаю губы,

И падает кровавый борщ и замер весь перрон,

Люди хотят услышать смех, но не мои альбомы.

Но мой диагноз — делать звук, клеить слова на фильтр,

Не ради тысячи рублей звучать как божья флейта.

Сжигая пластиковый мир, удел катиться вниз,

Гореть и разрушать, но все же полететь как птицы.

Человек рисует дом, пальцы, асфальт и лужа,

Кружат фрагменты старых лиц, которым он не нужен.

Совать контракты мертвых душ, видеть во мне ресурсы,

Вы не должны мне ничего отдать за мое искусство.

Просто люби ужасный рэп, написанный зачем-то.

Этот кретин сбежал с психушки, о чувак, о чем ты?

Закрой свой рот, это мой мир, роты опавших душ,

Как пожелтевшая листва под леденящим душем.

Нету в б*ядях любви, нету в глазах тепла и света,

Но ты стремишься повредить её ор*льный слепок.

По краю пара мокрых ног, вдыхая пары,

Не горят сегодня окна, не пишу ночами эти песни.

Они похожи на меня, формы и стиль — все в точку,

И по кусочкам отправляю вам себя я ночью.

Не надо врать себе я враг, или посмертный друг,

Но даже божья тварь мечтает чтоб любили руки.

Ты остаешься тут один, плеер, холодный воздух.

Цветных обоев серый мир, но я шагаю к звездам.

И поднимите свои руки, зал, лови мой зад,

И унеси меня в места, где не бывает ада.

И рваные кроссовки врозь, я подниму свой майк.

Вещает камера 1, снимая нашу тайну.

Самая лучшая история моей войны,

Как полюбить и почему он отвергает мир.

Доктор, хеллоу, просторная душа,

Но перебор ног давит сотни кнопок на прибор, б*ядь.

Перемещать концертный зал в больницу моих снов,

И есть резон не оставаться как Ноу Мо закрытой книгой.

Ищите в городском саду мои следы под утро,

Дьяволы душат изнутри, колят чернила в руки.

Алое поле, сонный город, пудра, пудра,

Греет премиум, один среди людей, не пуля дура — время.

Кроет мое лицо,

Я часть своей комнаты.

И вам не узнать её,

Я дождь с холодными каплями.

Кроет мое лицо,

Я часть своей комнаты.

И вам не узнать её,

Я дождь с холодными каплями.

Кроет мое лицо,

Я часть своей комнаты.

И вам не узнать её,

Я дождь с холодными каплями.

Mijn naam is en ik kwam om hersencellen te verlammen,

Grammen TNT worden dichtgenaaid en op een timer gezet.

Mam, ik heb het overleefd, laat me de wonden strijken met een kam.

Ik ben de meest deprimerende rapper op je scherm.

Ik haat mijn uitzicht tussen de glazen in een cirkel,

Ik kruip langzaam de ladder op en bijt op mijn lippen,

En de bloedige borsjt valt en het hele platform bevroor,

Mensen willen gelach horen, maar niet mijn albums.

Maar mijn diagnose is om een ​​geluid te maken, woorden op een filter te plakken,

Klink niet als een fluit omwille van duizend roebel.

Verbrand de plastic wereld, het lot rolt naar beneden

Verbrand en vernietig, maar vlieg nog steeds als vogels.

Een man tekent een huis, vingers, asfalt en een plas,

Fragmenten van oude gezichten die hem niet nodig hebben cirkelen rond.

Poke contracten van dode zielen, zie mij als middelen,

Je bent me niets schuldig voor mijn kunst.

Houd gewoon van vreselijke rap die om de een of andere reden is geschreven.

Deze idioot is ontsnapt uit het psychiatrisch ziekenhuis, oh man, waar heb je het over?

Hou je mond, dit is mijn wereld, gezelschappen van gevallen zielen

Zoals vergeling van bladeren onder een ijskoude regenbui.

Er is geen liefde in de fuck, er is geen warmte en licht in de ogen,

Maar je probeert haar adelaarscast te beschadigen.

Langs de rand van een paar natte voeten, de dampen inademen,

De ramen branden niet vandaag, ik schrijf deze liedjes niet 's nachts.

Ze lijken op mij, vormen en stijl kloppen allemaal,

En stukje bij beetje stuur ik mezelf 's nachts naar je toe.

Ik hoef niet tegen mezelf te liegen, ik ben een vijand, of een postume vriend,

Maar zelfs Gods schepsel droomt ervan door handen bemind te worden.

Jij blijft hier alleen, speler, koude lucht.

Gekleurd behang is een grijze wereld, maar ik loop naar de sterren.

En steek je handen op, hal, vang mijn kont,

En breng me naar plaatsen waar geen hel is.

En uit elkaar gescheurde sneakers, ik haal mijn Mike op.

Zend camera 1 uit, die ons geheim filmt.

Het beste verhaal van mijn oorlog

Hoe lief te hebben en waarom hij de wereld afwijst.

Dokter, hallo, ruime ziel,

Maar je voeten breken drukt op honderden knoppen op het apparaat, verdomme.

Verplaats de concertzaal naar het ziekenhuis van mijn dromen,

En er is een reden om geen gesloten boek te blijven zoals Know Mo.

Zoek mijn voetafdrukken in de stadstuin in de ochtend,

De duivels wurgen van binnenuit en injecteren inkt in hun handen.

Scarlet field, slaperige stad, poeder, poeder,

Verwarmt premium, een onder de mensen, geen dwaasheid - tijd.

Bedekt mijn gezicht

Ik ben een deel van mijn kamer.

En je herkent haar niet

Ik ben regen met koude druppels.

Bedekt mijn gezicht

Ik ben een deel van mijn kamer.

En je herkent haar niet

Ik ben regen met koude druppels.

Bedekt mijn gezicht

Ik ben een deel van mijn kamer.

En je herkent haar niet

Ik ben regen met koude druppels.