Мне без разницы - Копюшон Ноу Мо

Завершены загрузки, мистер Ноу Мо на диске.

Сейчас все превратились в блогеров, еб*чих вписок.

А я по прежнему держу в клетку тетрадь и ручку.

Небо мне что-то диктовало, я сложил все строчки.

Я перестал всем доверять, тупо скидал всех в миксер.

Деньги, шалавы, нарк*та крутятся пизже листьев.

Я им звонил, но там молчат, после — движуха, планы.

Мне говорили старше дальше, видать так и надо.

Кидает снег из-под колес, улицей люди движутся.

Мы тут живем по сотни лет, но ничего не меняется.

Мои родители за тысячи километров снега.

А мое сердце где-то с ними живет среди вьюги.

Я всегда считал, что цифры-аксиомы, созданные для других студентов.

А мне висеть на постерах.

Дирректора-начальники, грустные понедельники.

А тех кто отвергает мир, вас будут звать бездельники.

Здесь только вера в самого себя, на небо, в Бога.

Мама, ты смотришь мне в глаза, чем там поможет доктор?

Я вижу под моим окном мимо проходит Стэффан.

Я как в 2008 снова знакомлюсь с рэпом.

Я тут отсутствовал пол-года, ни о чем не жалею.

Но если б задержался там было бы тяжелее.

Я видел записи людей, мол послушай и вскройся.

А я хотел вам доносить, что нужно жить и биться.

Но я останусь тут собой, грустным Ноу Мо на плеере.

И чтоб попасть на мой концерт пока не нужны флаеры.

Я бываю вне себя, вне тебя, в ненастье.

Сегодня пишешься, сдаешь, завтра достанешь ластик.

Тут все хотят тебя поймать за руку, тыкнуть текстом.

Но в ледяных сосудах сердца вам не хватит места.

Пока дойду до дома откажусь дунуть.

Мимо балконов и углов о смысле жизни думать.

Здесь чьи то надписи на стенах, как душевный тремор.

Добро пожаловать в наш мир, где птицы срут на мрамор.

Тут не добавить нам проблем — ты попробуй отнять их.

Если ты жил в моей стране всегда есть что отметить.

На улице так холодно, в белых эирах правильно.

Ты где сейчас находиишься — Энгельса, Сони Кривая?

Это какой то там сезон, одна из серий брошеных.

Мистер Ноу Мо пишет альбом, не отпуская прошлое.

В моих окошках сторителлинг, лучше вам не видеть.

Падает свет, малыш не спит, он смотрит старый видик.

Там на записи, то что сейчас — есть прошлое.

Я на записи кажусь себе хорошим.

Он на записи мне разрывает душу.

Мне без разницы кто это будет слушать.(х2)

Voltooide downloads, Mr. Know Mo op schijf.

Nu is iedereen blogger geworden, verdomde lijstjes.

En ik bewaar nog steeds een notitieboekje en een pen in een kooi.

De lucht dicteerde me iets, ik zette alle lijnen bij elkaar.

Ik vertrouwde iedereen niet meer, gooide domweg iedereen in de mixer.

Geld, hoeren, drugsverslaafden draaien als bladeren.

Ik heb ze gebeld, maar ze zwijgen, daarna is er beweging, plannen.

Er werd mij verder ouder verteld, ziet u, het zou zo moeten zijn.

Gooit sneeuw van onder de wielen, mensen bewegen langs de straat.

We wonen hier al honderden jaren, maar er is niets veranderd.

Mijn ouders zijn duizenden kilometers sneeuw.

En mijn hart woont ergens bij hen in het midden van een sneeuwstorm.

Ik heb altijd geloofd dat getallen axioma's zijn die voor andere studenten zijn gemaakt.

En ik moet posters ophangen.

Regisseurs-bazen, droevige maandagen.

En degenen die de wereld afwijzen, jullie zullen leeglopers worden genoemd.

Hier alleen geloof in jezelf, in de hemel, in God.

Mam, je kijkt me in de ogen, hoe kan de dokter helpen?

Onder mijn raam zie ik Steffan voorbij komen.

Het is alsof ik in 2008 weer kennis maak met rap.

Ik was hier een half jaar afwezig, ik heb nergens spijt van.

Maar als ik daar zou blijven, zou het moeilijker zijn.

Ik zag platen van mensen, zeggen ze, luister en doe open.

En ik wilde je duidelijk maken dat je moet leven en vechten.

Maar ik blijf hier mezelf, verdrietig Weet Mo op de speler.

En om bij mijn concert te komen zijn er nog geen flyers nodig.

Ik ben buiten mezelf, buiten jou, bij slecht weer.

Vandaag schrijf je, overhandig je, morgen krijg je een gum.

Hier wil iedereen je bij de hand pakken, je porren met tekst.

Maar er is niet genoeg ruimte voor jou in de ijzige vaten van het hart.

Tot ik thuiskom, weiger ik te puffen.

Denk voorbij de balkons en hoeken over de zin van het leven.

Hier is iemands graffiti op de muren, als een mentale beving.

Welkom in onze wereld waar vogels op marmer poepen.

Dit is niet om problemen aan ons toe te voegen - je probeert ze weg te nemen.

Als je in mijn land woonde, is er altijd iets te vieren.

Het is zo koud buiten, het is midden in de lucht.

Waar ben je nu - Engels, Sony Krivaya?

Dit is een soort seizoen, een van de verlaten series.

Mr. Know Mo schrijft een album zonder het verleden los te laten.

Er is verhalen in mijn ramen, je kunt het maar beter niet zien.

Het licht valt, de baby slaapt niet, hij kijkt naar een oude video.

Wat er nu staat, is verleden tijd.

Ik voel me goed op de plaat.

Hij breekt mijn ziel op de plaat.

Het maakt me niet uit wie er naar luistert. (x2)