Zeit - Kontra K, Rico

Ist schon komisch, was man hin nimmt ohne einzugehen

Wie viel Schmerz man schlucken kann, ohne klein beizugeben

Wie viel Frust, lässt uns Menschen so hart werden

Und wie viel Worte, deswegen niemals gesagt werden

Zu großes Kopfkino, lässt uns zu viel Filme schieben

Paranoia eine Ratte, nagt an unserem Seelenfrieden

Trotzdem stehen wir immer wieder auf, wenn wir im Dreck liegen

Die Menschen brauchen den Dämpfer, sonst würden wir vor Hochmut weg fliegen

Freunde kommen und gehen, wie die Sternchen auf Viva

Weil das Schwimmen auf einer Welle, ging leider nur ein Lied lang

Unsere Generation hat keinen Tiefgang

Wir sind Überlebenskünstler und ich male grad den Beat an

Alles kleine Peter Pans, wir lernen noch fliegen

Auch wenn das heißt, das wir bevor wir Leben ein Leben im sterben liegen

Doch haben Potenzial, auch wenn nicht immer viel

Jedes Bluten, heißt wir leben jede Träne, das wir fühlen

Wir haben keine Zeit, weil die Zeiger rennen

Man verliert davon zu viel, wenn man die Namen kennt

Und Gefühle sind nur Schwachstellen für Neider

Doch wir kriegen das hin, irgendwie geht es schon weiter

Kein Gedanke ist mehr rein

Und ich fühl schon, wie durch Filter mein Kopf ein Fotoalbum

Er zerreißt die alten Bilder

Wie naiv wenn man glaubt das es nich schlimmer geht

Zeigt Gott dir nach ner Geraden mit nem Haken, dass es schlimmer geht

Freunde sterben einfach weg, wie die Pflanzen wenn der Winter kommt

Sonne im Sommer, füllt nicht das Loch in meinem Hinterkopf

Jede böse Tat real, ich seh sie immer noch

Und Karma sorgt dafür, dass alles schlechte zu mir wieder kommt

So schön die Fassade, von außen so weis

Aber innen so tief, tief schwarz und nicht rein

Irgendwann, irgendwo ist unser Herz verloren gegangen

Doch irgendwie, führt irgendwas uns zurück auf den richtigen Pfad

Het is grappig wat je neemt zonder toe te geven

Hoeveel pijn je kunt slikken zonder toe te geven?

Hoeveel frustratie maakt ons mensen zo hard

En hoeveel woorden worden daardoor nooit gezegd?

Te grote bioscoop, laten we te veel films pushen

Paranoia een rat, knagen aan onze gemoedsrust

Toch staan ​​we altijd op als we in de modder zitten

Mensen hebben de demper nodig, anders zouden we wegvliegen met arrogantie

Vrienden komen en gaan, zoals de sterren op Viva

Want zwemmen op een golf duurde helaas maar één liedje lang

Onze generatie heeft geen diepte

We zijn overlevenden en ik schilder nu de beat

Kleine Peter Pans, we leren nog steeds vliegen

Zelfs als dat betekent dat we sterven voordat we een leven leiden

Maar potentieel hebben, ook al is het niet altijd veel

Elke bloeding betekent dat we elke traan die we voelen leven

We hebben geen tijd omdat de handen racen

Je verliest er teveel van door de namen te kennen

En gevoelens zijn slechts zwakheden voor jaloerse mensen

Maar we redden het wel, op de een of andere manier gaat het door

Geen enkele gedachte is meer puur

En ik voel mijn hoofd al door een fotoalbum filteren

Hij verscheurt de oude foto's

Hoe naïef als je denkt dat het niet erger kan

Na een rechte lijn zal God je met een haak laten zien dat het erger kan worden

Vrienden sterven gewoon weg als planten als de winter komt

Zon in de zomer, vul het gat in mijn achterhoofd niet

Elke slechte daad echt, ik zie het nog steeds

En karma zorgt ervoor dat alles wat slecht is bij mij terugkomt

De gevel is zo mooi, zo wit van buiten

Maar van binnen zo diep, diep zwart en niet puur

Op een gegeven moment, ergens, ging ons hart verloren

Maar op de een of andere manier leidt iets ons terug op het goede pad