Я бреду по бездорожью - Константин Никольский

Я бреду по бездорожью, мысли рвутся как в бреду,

Каждый шаг неосторожный мне из радости в беду,

Будто в плен, или на волю должен долю выбрать я,

Чьей судьбы, любви и боли мне откроются края.

Время тянется на встречу, хочет вновь сыграть в игру,

Увлекая мир беспечный в новый путь, как в новый круг,

Кто-то манит песней смутной, как в былые дни — точь-в-точь,

Яркий мир огней беспутных, то-ли в утро, то-ли в ночь.

Жизнь любую рифму ловит нестареющим пером,

И колдуют в полуслове правда с ложью, зло с добром,

Вечно душу мне тревожат тайны скомканных страниц,

Бездорожье, бездорожье… Без исхода, без границ.

Кто отступит, кто решится, день придет, прольется в свет —

Кто был прав, а кто ошибся, кто прозрел, а кто ослеп…

На крутом и скользком склоне впереди лежащих лет

Вдруг споткнусь на полуслове, упаду или нет,

И неведомые дали снова празднуют печаль,

И в конце, как и в начале: Здравствуй радость и прощай!

Ik dwaal off-road, gedachten worden verscheurd als in delirium,

Elke zorgeloze stap naar mij van vreugde naar moeite,

Als in gevangenschap, of naar believen, moet ik een aandeel kiezen,

Wiens lot, liefde en pijn de randen voor mij zullen openen.

De tijd dringt voor een vergadering, wil het spel weer spelen,

De zorgeloze wereld op een nieuw pad slepen, als in een nieuwe cirkel,

Iemand wenkt met een vaag lied, zoals vroeger - precies hetzelfde,

Een heldere wereld van losbandige lichten, zowel 's ochtends als' s avonds.

Het leven vangt elk rijm op met een tijdloze pen,

En ze toveren een half woord waarheid met leugens, kwaad met goed,

Voor altijd wordt mijn ziel verstoord door de geheimen van verfrommelde pagina's,

Offroad, offroad... Zonder resultaat, zonder grenzen.

Wie zal zich terugtrekken, wie zal durven, de dag zal komen, in het licht werpen -

Wie had gelijk en wie had ongelijk, wie kon zien en wie was blind...

Op de steile en gladde helling van de komende jaren

Plots struikel ik midden in een zin, val of niet,

En onbekende afstanden vieren opnieuw verdriet,

En aan het einde, zoals aan het begin: Hallo vreugde en tot ziens!