Музыкант - Константин Никольский

Повесил свой сюртук на спинку стула музыкант.

Расправил нервною рукой, на шее черный бант.

Подойди скорей поближе, чтобы лучше слышать.

Если ты еще не слишком пьян.

О несчастных и счастливых, о добре и зле,

О лютой ненависти и святой любви.

Что творится, что творилось на твоей земле

Все в этой музыке ты только улови..

Вокруг тебя шумят дела, бегут твои года.

Зачем явился ты на свет, ты помнил не всегда.

Звуки скрипки все живое, скрытое в тебе, разбудят

Если ты еще не слишком пьян.

О несчастных и счастливых, о добре и зле,

О лютой ненависти и святой любви.

Что творится, что творилось на твоей земле

Все в этой музыке ты только улови..

Устала скрипка, хоть кого состарят боль и страх.

Устал скрипач, хлебнул вина - лишь горечь на губах.

И ушел не попрощавшись, позабыв немой футляр.

Словно был старик сегодня пьян.

А мелодия осталась ветерком в листве,

Среди людского шума еле уловима.

О несчастных и счастливых, о добре и зле,

О лютой ненависти и святой любви...

De muzikant hing zijn jas aan de rugleuning van een stoel.

Hij trok het recht met een nerveuze hand, een zwarte strik om zijn nek.

Kom dichterbij zodat je beter kunt horen.

Als je nog niet te dronken bent.

Over de ongelukkigen en gelukkigen, over goed en kwaad,

Over felle haat en heilige liefde.

Wat is er aan de hand, wat is er aan de hand in jouw land

Alles in deze muziek vang je gewoon..

Het is rumoerig om je heen, je jaren lopen.

Waarom ben je op de wereld gekomen, dat heb je niet altijd onthouden.

De klanken van de viool zullen alle levende wezens die in jou verborgen zijn wakker maken

Als je nog niet te dronken bent.

Over de ongelukkigen en gelukkigen, over goed en kwaad,

Over felle haat en heilige liefde.

Wat is er aan de hand, wat is er aan de hand in jouw land

Alles in deze muziek vang je gewoon..

De viool is moe, ook al wordt iemand oud door pijn en angst.

Vermoeide violist, nipte wijn - alleen bitterheid op zijn lippen.

En hij vertrok zonder afscheid te nemen, de domme zaak vergetend.

Alsof de oude man dronken was vandaag.

En de melodie bleef een briesje in het gebladerte,

Het is nauwelijks waarneembaar tussen het menselijke geluid.

Over de ongelukkigen en gelukkigen, over goed en kwaad,

Over felle haat en heilige liefde...