Птицы белые мои - Константин Никольский

Бури и метели землю одолели,

Птицы белые мои к солнцу улетели

По затерянным следам поспешите в край далекий,

В край далекий путь нелегкий, к светлым солнечным годам.

Отыщите мою радость, что за горем затерялась.

Принесите песни мне о родившейся весне.

Разыщите лучик, что закрыли тучи

И родник живой воды напоит сады.

Отыщите в тишине голос ласковый, любимый,

Рук тепло, дающий силы, взгляд его верните мне.

Принесите мне веселье горных рек и рек весенних,

Жар людских сердец согретых, вольных странствий теплым ветром.

Попросите небо не темнеть от гнева,

Попросите у полей мирного раздолья.

Попросите у лесов чистых звонких голосов,

Чтоб сказать, о том, как труден путь души, спешащей к людям.

Отыщите острова, где зеленая трава,

В ней живут любви и мира позабытые слова.

Отыщите острова, где зеленая трава,

В ней живут любви и мира позабытые слова.

Stormen en sneeuwstormen overvielen de aarde,

Mijn witte vogels zijn naar de zon gevlogen

Haast je langs de verloren sporen naar een ver land,

De lange weg naar het land is niet gemakkelijk, naar heldere zonnige jaren.

Vind mijn vreugde die verloren ging achter verdriet.

Breng me liedjes over de geboren lente.

Zoek naar de straal die de wolken bedekte

En de bron van levend water zal de tuinen besproeien.

Vind in de stilte een zachte, geliefde stem,

Warme handen, kracht gevend, keer zijn blik naar mij terug.

Breng me de vreugde van bergrivieren en bronrivieren,

De warmte van mensenharten verwarmde, vrije omzwervingen door een warme wind.

Vraag de lucht om niet donker te worden van woede

Vraag de velden van vredige uitgestrektheid.

Vraag de bossen om heldere sonore stemmen,

Om te zeggen hoe moeilijk het pad van de ziel is, zich haasten naar de mensen.

Vind de eilanden waar het gras groen is

Vergeten woorden van liefde en vrede leven erin.

Vind de eilanden waar het gras groen is

Vergeten woorden van liefde en vrede leven erin.