Прошедший день - Константин Никольский

Прошедший день затих и опустел,

Готовясь к плену молчаливой ночи,

Он гаснет эхом недопетых строчек

Вечерних песен между темных стен.

Он начинался, чтоб зажечь сердца

Своим сияньем вдохновенно зыбким,

И мир встречал его открытою улыбкой

К восходу солнца обращенного лица.

Сквозь облака, летя с небес к земле,

Свою судьбу ее судьбе вверяя,

То находя, то что-то вдруг теряя,

Он прорывался в предрассветной мгле.

Он жил и пел бездумно и всерьез,

Перемежая холод с пылким зноем,

Святую осень с грешною весною,

Смешное небо с небом, полным слез.

Но видя, что года берут права,

Стал одного бояться — ночи темной —

И в сумерках сомнений неуемных

Закатных песен высветил слова.

Прошедший день — вечерняя пора,

Но тот закат мне сердце не тревожит —

Не ночь конец тревогам всем положит,

А света непрерывная игра.

Стою в раздумье над прошедшим днем,

Как в ожиданье радости неспетой,

Как будто луч грядущего рассвета

Меня коснулся ласковым огнем

De dag die voorbijging was stil en leeg,

Voorbereiding op de gevangenschap van de stille nacht,

Het gaat uit met de echo van onvoltooide lijnen

Avondliederen tussen donkere muren.

Het begon harten in vuur en vlam te zetten

Met zijn uitstraling geïnspireerd door onvast,

En de wereld ontmoette hem met een open glimlach

Naar de opkomst van de zon gedraaid gezicht.

Door de wolken, vliegend van de hemel naar de aarde,

Uw lot toevertrouwen aan haar lot,

Nu vinden, dan plotseling iets verliezen,

Hij brak door in de duisternis van het ochtendgloren.

Hij leefde en zong gedachteloos en serieus,

Koude afwisselen met vurige hitte,

Heilige herfst met zondige lente,

Grappige lucht met een lucht vol tranen.

Maar aangezien de jaren rechten nemen,

Werd bang voor één ding - de donkere nacht -

En in de schemering van onvermoeibare twijfels

Zonsondergangliedjes benadrukten de woorden.

De afgelopen dag is de avondtijd,

Maar die zonsondergang stoort mijn hart niet -

Niet de nacht zal een einde maken aan ieders zorgen,

En de wereld is een continu spel.

Ik sta in gedachten bij de afgelopen dag,

Als in afwachting van onbezongen vreugde,

Alsof de straal van de komende dageraad

Ik werd geraakt door zacht vuur