Пир в замке врага - КняZz

Если же Вам жизнь, милорд, хоть каплю дорога,

Отклоните приглашение своего врага.

Что же задумал сосед, хозяин ближайших земель,

То ли вражды больше нет, то ли какая-то цель.

«Сын, будь осторожен, — повторяла мать.

-

Лучше приглашение нам не принимать!»

Риск есть, конечно, во всем, можно упасть и с коня.

Прежний союз мы вернем встрече той благодаря.

Предкам нашим драться не было нужды,

Мы вином затушим очаги вражды!

В поле вольный ветер путников заметил,

В них узнал людей из северных земель.

В замке все готово, в честь лорда молодого

Будет пир горой, но стоит ли туда идти, герой?

Выпив, сосед начал речь: «Храбрость похвальна, милорд!

С Вами лишь свита и меч.

Таких, как Вы, любит народ.

Против Вас на поле боя шансов нет,

Вот я и придумал праздничный обед!

Нет, не ради мира этого я пира

Ждал не мало лет, ждал немало лет, ждал немало лет.

Лучшее вино я с Вами выпью стоя,

А стрелы — на десерт.

Отравленные стрелы на десерт.

В ворота замка утром въехал всадник на коне.

Безвольно рухнул и застыл, приник к сырой земле.

И на колени опустилась перед телом мать:

«Напрасно ты пошел, сынок, к врагу союз искать!»

Als het leven u dierbaar is, mijn heer, zelfs een klein beetje,

Wijs de uitnodiging van uw vijand af.

Wat dacht de buurman, de eigenaar van het dichtstbijzijnde land,

Of er is geen vijandschap meer, of er is een doel.

'Zoon, wees voorzichtig,' herhaalde de moeder.

-

Het is beter dat we de uitnodiging niet aannemen!”

Aan alles zit natuurlijk een risico, je kunt van een paard vallen.

Dankzij die ontmoeting zullen we de voormalige vakbond teruggeven.

Onze voorouders hoefden niet te vechten,

We zullen de broeinesten van vijandigheid blussen met wijn!

In het veld merkte de vrije wind van reizigers op

Daarin herkende ik mensen uit de noordelijke landen.

Alles staat klaar in het kasteel, ter ere van de jonge heer

Er zal een bergfeest zijn, maar is het de moeite waard om daarheen te gaan, held?

Na het drinken begon de buurman een toespraak: "Moed is prijzenswaardig, mijn heer!

Met jou alleen gevolg en een zwaard.

Mensen zoals jij houden van mensen.

Er is geen kans tegen u op het slagveld,

Dus bedacht ik een feestelijk diner!

Nee, niet omwille van deze wereld feest ik

Vele jaren gewacht, vele jaren gewacht, vele jaren gewacht.

Ik zal de beste wijn drinken terwijl je staat,

En de pijlen zijn als toetje.

Gifpijlen als toetje.

's Morgens reed een ruiter op een paard de kasteelpoort binnen.

Hij zakte slap ineen en bevroor, zich vastklampend aan de vochtige aarde.

En de moeder knielde voor het lichaam:

"Tevergeefs ging je, zoon, om een ​​bondgenootschap met de vijand te zoeken!"