Бастард - КняZz

Не так уж много было в моем сердце надежд.

Невзгоды и лишения брели по пятам.

Среди подонков и невежд,

Я жил и взрослым был не по годам.

Как знать, может вовсе неспроста, неспроста

Я рос в порту, где злачные повсюду места.

Тот факт отнюдь не забавлял,

Что мир меня на прочность проверял.

Припев:

Что еще я среди пустоты?

Все не мое, все не родное мне.

Быть не в радость игрушкой судьбы

И понимать, что ты на самом дне.

Пришлось испить мне чашу с горьким зельем до дна

Мое сгорало время у закрытых дверей.

Свет застилала пелена,

Отчаянье тянуло в мир теней.

Бастард, ночной бродяга благородных кровей.

Мне выпало скитаться до конца моих дней.

Судьба порвалась, как струна

На старой лютне за спиной моей.

Припев:

Что еще я среди пустоты?

Все не мое, все не родное мне.

Быть не в радость игрушкой судьбы

И понимать, что ты на самом дне.

Клеймо ножом не вырезать, водою не смыть.

Не раз я подавлял в себе желание мстить.

Все знают, кто я, но забудь

Изгоя не могу судьбу простить.

Припев:

Что еще я среди пустоты?

Все не мое, все не родное мне.

Быть не в радость игрушкой судьбы

И понимать, что ты на самом дне.

Er waren niet zoveel hoop in mijn hart.

Tegenspoed en ontbering dwaalden op de hielen.

Tussen het uitschot en de onwetenden,

Ik leefde en was ouder dan mijn jaren.

Wie weet, misschien niet zonder reden, met goede reden

Ik ben opgegroeid in een haven waar overal groene plekken zijn.

Dat feit was allerminst amusant.

Dat de wereld mijn kracht testte.

Refrein:

Wat ben ik nog meer in het midden van de leegte?

Alles is niet van mij, alles is niet van mij.

Om geen vrolijk stuk speelgoed van het lot te zijn

En begrijp dat je helemaal onderaan staat.

Ik moest een kopje bitter drankje tot op de bodem leegdrinken

Mijn tijd brandde aan gesloten deuren.

De wereld was bedekt met een sluier,

Wanhoop trok me in de wereld van schaduwen.

Bastaard, nachtelijke adel.

Het viel me op om tot het einde van mijn dagen rond te dwalen.

Het lot brak als een touw

Op een oude luit achter me.

Refrein:

Wat ben ik nog meer in het midden van de leegte?

Alles is niet van mij, alles is niet van mij.

Om geen vrolijk stuk speelgoed van het lot te zijn

En begrijp dat je helemaal onderaan staat.

Het stigma kan niet met een mes worden gesneden, het kan niet worden afgewassen met water.

Meer dan eens onderdrukte ik in mezelf het verlangen om wraak te nemen.

Iedereen weet wie ik ben, maar vergeet

Ik kan het lot van een verschoppeling niet vergeven.

Refrein:

Wat ben ik nog meer in het midden van de leegte?

Alles is niet van mij, alles is niet van mij.

Om geen vrolijk stuk speelgoed van het lot te zijn

En begrijp dat je helemaal onderaan staat.