Актриса - КняZz

За то что я двуличен был себя корю порой,

Одной счастливый миг дарил, затем бежал к другой.

Актриса бедная моя обманута судьбой

Вела, на сердце боль храня, к развязке роковой.

В её бокале найден яд, я с горя той зимой

Пошёл куда глаза глядят, покинув край родной,

Но разорвать порочный круг не удалось опять,

Красавиц много стало вдруг мне сердце искушать.

Припев:

Когда она играла восхищался зал, но зря мне доверяла — я не идеал.

Дал бы Бог мне жизнь вторую с ней бы прожил как в раю я

И клянусь, как пёс бы верным стал.

Бокал, как смерти талисман имел один финал,

Мой каждый следующий роман, я почерк узнавал.

Манеры те же, тот же взгляд, на всех один сюжет:

Любовь и боль, вино и яд, в чем кроется секрет?

Припев:

Когда она играла восхищался зал, но зря мне доверяла — я не идеал.

Дал бы Бог мне жизнь вторую с ней бы прожил как в раю я

И клянусь, как пёс бы верным стал.

Её театр стал моей смертельной западнёй,

Платил невинной жизнью ей за каждый выбор свой

И как костюм очередной, надев чужую плоть

Актриса всюду шла за мной, спаси меня, Господь!

Припев:

Когда она играла восхищался зал, но зря мне доверяла — я не идеал.

Дал бы Бог мне жизнь вторую с ней бы прожил как в раю я

И клянусь, как пёс бы верным стал.

Voor het feit dat ik twee gezichten had, verwijt ik mezelf soms,

Hij gaf het ene gelukkige moment en rende toen naar het andere.

Mijn arme actrice wordt bedrogen door het lot

Ze leidde, met pijn in haar hart, naar de fatale ontknoping.

Gif werd gevonden in haar glas, ik was van verdriet die winter

Ik ging waar mijn ogen kijken, het geboorteland verlaten,

Maar het lukte niet om de vicieuze cirkel weer te doorbreken,

Er waren plotseling veel schoonheden om mijn hart te verleiden.

Refrein:

Toen ze speelde, bewonderde het publiek, maar ze vertrouwde me tevergeefs - ik ben niet ideaal.

God zou me een tweede leven met haar geven, ik zou leven als in het paradijs

En ik zweer hoe trouw de hond zou worden.

Een glas, zoals een dodelijke talisman, had één einde,

In mijn volgende roman herkende ik het handschrift.

De manieren zijn hetzelfde, dezelfde look, voor hetzelfde plot:

Liefde en pijn, wijn en vergif, wat is het geheim?

Refrein:

Toen ze speelde, bewonderde het publiek, maar ze vertrouwde me tevergeefs - ik ben niet ideaal.

God zou me een tweede leven met haar geven, ik zou leven als in het paradijs

En ik zweer hoe trouw de hond zou worden.

Haar theater werd mijn dodelijke val

Hij betaalde haar met een onschuldig leven voor elke keuze van hem

En als een gewoon pak, het vlees van iemand anders aantrekken

De actrice volgde me overal, red me, Heer!

Refrein:

Toen ze speelde, bewonderde het publiek, maar ze vertrouwde me tevergeefs - ik ben niet ideaal.

God zou me een tweede leven met haar geven, ik zou leven als in het paradijs

En ik zweer hoe trouw de hond zou worden.