Никогда вновь - Кирилл Комаров

Нелётный день, и никто не знает пароль небесных границ.

В таком небе никто не летает, за исключением птиц.

И он, как водится, ждёт погоды, а она, как водится, ждёт беды.

Её любовь похожа на воду, его похожа на дым.

Дешёвый кофе в пустом буфете, где не о чем говорить.

И он не знает, что ей ответить, а она -- о чем бы спросить.

И он не знает, что время тает, а она не знает, что время идет, но --

Её любовь похожа на танец, его похожа на лед.

Припев:

Никогда, никогда, никогда, никогда,

Никогда ночь не застанет их здесь.

Никогда, никогда, никогда, никогда,

Никогда вновь не увидеть им чистых небес.

Все могло бы пройти так гладко, да что-то не задалось.

И вроде вместе, и все в порядке, а на небе-то врозь.

И он жалеет, что время медлит, а она жалеет, что время не ждёт.

Её любовь похожа на землю, его -- на самолёт.

Припев.

Кто улетает, кто остаётся, здесь больше нету границ.

И в это небо никто не вернётся, не исключая и птиц.

Потому что небо меняет краски, потому что ветер сдувает пыль.

Её любовь была похожа на сказку, его похожа на быль.

Niet-vliegende dag, en niemand kent het wachtwoord van de hemelse grenzen.

Niemand vliegt in zo'n lucht, behalve vogels.

En hij wacht, zoals gewoonlijk, op het weer, en zij, zoals gewoonlijk, wacht op problemen.

Haar liefde is als water, de zijne is als rook.

Goedkope koffie in een lege cafetaria met niets om over te praten.

En hij weet niet wat hij haar moet antwoorden, en zij weet niet wat ze moet vragen.

En hij weet niet dat de tijd aan het smelten is, en zij weet niet dat de tijd voorbijgaat, maar -

Haar liefde is als een dans, de zijne is als ijs.

Refrein:

Nooit, nooit, nooit, nooit

De nacht zal ze hier nooit vinden.

Nooit, nooit, nooit, nooit

Ze zullen nooit meer een heldere hemel zien.

Alles had zo soepel kunnen verlopen, maar er is iets niet gelukt.

En ze lijken samen te zijn, en alles is in orde, maar apart in de lucht.

En hij betreurt dat de tijd vertraagt, en zij betreurt dat de tijd niet wacht.

Haar liefde is als de aarde, de zijne is als een vliegtuig.

Refrein.

Wie vliegt weg, wie blijft, er zijn geen grenzen meer.

En niemand zal terugkeren naar deze hemel, vogels niet uitgezonderd.

Omdat de lucht van kleur verandert, omdat de wind het stof wegblaast.

Haar liefde was als een sprookje, de zijne was als een waargebeurd verhaal.