Другая дуэль - Кирилл Комаров

Мой друг актёр Гоша Шадрин

До того, как нарвался на нож,

Служил в областном театре,

Где все его звали «Жорж».

Кроме этого, Гоша

Любил и писал стихи.

Актером он был хорошим,

Поэтом он был плохим.

Мой друг актёр Гоша Шадрин

Частенько сидел без рубля.

В своём областном театре

Он был на вторых ролях.

А тут институтский кореш

Нашел ему подмолот.

Сняться в кино не хочешь?

--

Спросил он Гошу.

И вот

Гоша читает пьесу.

То есть сценарий.

Ну что ж,

Он будет играть Дантеса,

Которого звали Жорж.

Костюмы, бумаги, пробы,

Кофе, ха-ха, хи-хи…

В общем, сплошная проза,

А Гоша писал стихи.

Дубль один!

-- из пачки

Режиссер достаёт «Казбек»,

Дантес жмёт на собачку,

Пушкин падает в снег…

Ещё раз!

-- идёт работа,

Нервничает режиссер.

Ему не нравится что-то,

Может быть, даже всё.

«Попробуем снять от леса…

Медленно… как во сне…

Теперь крупно лицо Дантеса…" —

И Пушкин падает в снег.

Да, всё началось с дуэли

И закончилось тоже ей.

Пули своё отпели,

Настало время ножей…

А Гоше не нравился Пушкин.

Вернее, игравший его.

Кому-то стихи -- игрушки,

Кому-то -- пуля в живот.

А актёр, игравший поэта,

Был циник, пошляк и жлоб.

Гошу бесило это.

Сжигало.

И вот сожгло.

Горечь обиды давней

Горела, видать, до сих пор.

О Наталии Николавне

Зашел у них разговор.

И актёр, игравший поэта,

Знаток человеческих душ,

Сказал: «Анекдот все это.

Жена, любовник и муж…»

Он говорил.

А Гоша

Молчал и слушал.

Кивал.

Актером он был хорошим.

Он слушал и все молчал.

А в висках нарастал шум крови,

В ушах колокольный звон…

Потом следствие установит,

Что первым ударил он.

А тот схватился за ножик.

Хотел попугать.

И Жорж —

Гошу все звали Жоржем —

Сам налетел на нож.

Это трудно назвать дуэлью,

Но всё-таки… всё-таки вдруг

Время на самом деле

Замыкается в круг?

Ведь небу совсем не важно,

Нож или пистолет.

Такие разные персонажи.

Такой похожий сюжет.

Но где б ни случилось это,

Какой бы не вился век,

Небо узнает поэта

По крови, пролитой на снег…

По крови пролитой…

Mijn vriend acteur Gosha Shadrin

Voordat ik een mes tegenkwam

Geserveerd in het regionale theater

Waar iedereen hem "George" noemde.

Bovendien, goh

Hij hield van en schreef poëzie.

Hij was een goede acteur

Hij was een slechte dichter.

Mijn vriend acteur Gosha Shadrin

Vaak zat zonder een roebel.

In je regionale theater

Hij stond aan de zijlijn.

En hier is de sidekick van het instituut

Vond hem een ​​sleur.

Wil je acteren in films?

--

Hij vroeg Gosja.

En dus

Gosha leest een toneelstuk voor.

Dat is het script.

We zullen,

Hij zal Dantes spelen,

wiens naam Georges was.

Pakken, papieren, monsters,

Koffie, ha ha, hee hee...

In het algemeen, continu proza,

En Gosha schreef poëzie.

Dubbel één!

-- uit een pakje

De regisseur haalt "Kazbek" uit,

Dantes drukt op de hond,

Poesjkin valt in de sneeuw...

Nog een keer!

- lopende werkzaamheden

De regisseur is zenuwachtig.

Hij houdt niet van iets

Misschien zelfs alles.

"Laten we proberen om uit het bos te verwijderen ...

Langzaam... als in een droom...

Nu is het gezicht van Dantes groot ... "-

En Pushkin valt in de sneeuw.

Ja, het begon allemaal met een duel

En voor haar eindigde het ook.

De kogels zongen hun

Het is mes tijd...

En Gaucher hield niet van Poesjkin.

Of beter gezegd, hem spelen.

Voor iemand zijn gedichten speelgoed,

Iemand - een kogel in de maag.

En de acteur die de dichter speelde

Er was een cynicus, een vulgaire en redneck.

Goh was hier woedend over.

verbrand.

En nu brandde het.

Bitterheid van oude wrok

Blijkbaar stond het tot nu toe in brand.

Over Natalia Nikolaevna

Ze raakten in gesprek.

En de acteur die de dichter speelde

De kenner van menselijke zielen,

Hij zei: "Het is allemaal een grap.

Vrouw, minnaar en echtgenoot…”

Hij zei.

een Gosh

Hij was stil en luisterde.

Knikken.

Hij was een goede acteur.

Hij luisterde en bleef stil.

En in de tempels groeide het geluid van bloed,

Bellen in mijn oren...

Dan zal het onderzoek uitwijzen:

Wat sloeg hij als eerste?

En hij pakte het mes.

Ik wilde schrikken.

en George-

Iedereen noemde Gosha Georges...

Ik liep zelf tegen een mes aan.

Het is moeilijk om een ​​duel te noemen

Maar toch... ineens allemaal hetzelfde

tijd eigenlijk

In een cirkel sluiten?

De lucht doet er immers helemaal niet toe,

Mes of pistool.

Zulke verschillende karakters.

Zo'n soortgelijk verhaal.

Maar waar het ook gebeurt,

Ongeacht de leeftijd,

De hemel herkent de dichter

Door het bloed dat in de sneeuw vergoten is...

Door het bloedvergieten...