The Dream - Ketil Bjørnstad

Image of her whom I love, more than she,

Whose fair impression in my faithful heart,

Makes me her medal, and makes her love me,

As kings do coins, to which their stamps impart

The value: go, and take my heart from hence,

Which now is grown too great and good for me:

Honours oppress weak spirits, and our sense

Strong objects dull;

the more, the less we see.

When you are gone, and reason gone with you,

Then fantasy is queen and soul, and all;

She can present joys meaner than you do;

Convenient, and more proportional.

So, if I dream I have you, I have you,

For, all our joys are but fantastical.

And so I 'scape the pain, for pain is true;

And sleep which locks ups sense, doth lock out all.

After a such friction I shall wake,

And, but the waking, nothing shall repent;

And shall to love more thankful sonnets make,

Than if more honour, tears, and pains were spent.

Bur dearest heart, and dearer image stay;

Alas, true joys at best are dream enough;

Though you stay here you pass too fast away:

For even at first life’s taper is a snuff.

Filled with here love, may I be rather grown

Mad with much heart, than idiot with none.

Afbeelding van haar van wie ik meer hou dan van haar,

Wiens eerlijke indruk in mijn trouwe hart,

Maakt me haar medaille, en zorgt ervoor dat ze van me houdt,

Zoals koningen munten doen, waaraan hun postzegels geven

De waarde: ga, en neem mijn hart van hier,

Wat nu te groot en goed voor mij is geworden:

Eer onderdrukt zwakke geesten, en ons gevoel

Sterke voorwerpen saai;

hoe meer, hoe minder we zien.

Als je weg bent en de rede met je meegaat,

Dan is fantasie koningin en ziel en zo;

Ze kan vreugden voorstellen die gemener zijn dan jij;

Handig, en meer proportioneel.

Dus, als ik droom dat ik jou heb, heb ik jou,

Want al onze vreugden zijn slechts fantastisch.

En dus ontken ik de pijn, want pijn is waar;

En slaap die je zintuigen vergrendelt, sluit alles uit.

Na zo'n wrijving zal ik wakker worden,

En behalve het ontwaken, zal niets zich bekeren;

En zullen meer dankbare sonnetten liefhebben,

Dan als er meer eer, tranen en pijn zouden worden besteed.

Bur liefste hart, en dierbaarder beeld blijf;

Helaas, ware vreugden zijn op zijn best al dromen genoeg;

Al blijf je hier, je gaat te snel voorbij:

Want zelfs bij het begin van het leven is het een snuiftabak.

Gevuld met hier liefde, mag ik nogal volwassen zijn

Gek met veel hart, dan idioot zonder.