Air And Angels - Ketil Bjørnstad, Randi Stene, Lars Anders Tomter

Twice or thrice had I loved thee,

Before I knew thy face or name;

So in a voice, so in a shapeless flame

Angels affect us oft, and worshipp’d be.

Still when, to where thou wert, I came,

Some lovely glorious nothing I did see.

But since my soul, whose child love is,

Takes limbs of flesh, and else could nothing do,

More subtle than the parent is

Love must not be, but take a body too;

And therefore what thou wert, and who,

I bid Love ask, and now

That I assume thy body, I allow,

And fix itself in thy lip, eye, and brow.

Whilst thus to ballast love I thought,

And so more steadily to have gone,

With wares which would sink admiration,

I saw I had love’s pinnace overfraught;

Thy every hair for love to work upon

Is much too much;

some fitter must be sought;

For, nor in nothing, nor in things

Extreme, and scattering bright, can love inhere;

Then as an angel face and wings

Of air, not pure as it, yet pure doth wear,

So thy love may be my love’s sphere;

Just such disparity

As is 'twixt air’s and angel’s purity,

'Twixt women’s love, and men’s, will ever be.

Twee- of driemaal had ik van je gehouden,

Voordat ik uw gezicht of naam kende;

Zo in een stem, zo in een vormloze vlam

Engelen beïnvloeden ons vaak, en aanbidding zou zijn.

Nog toen, naar waar je ging, ik kwam,

Een of ander heerlijk glorieus niets dat ik heb gezien.

Maar aangezien mijn ziel, wiens kinderliefde is,

Neemt ledematen van vlees, en zou anders niets kunnen doen,

Subtieler dan de ouder is

Liefde mag dat niet zijn, maar neem ook een lichaam;

En daarom wat je was, en wie,

Ik bied Love ask, en nu

Dat ik uw lichaam aanneem, geef ik toe,

En fixeer zich in uw lip, oog en voorhoofd.

Terwijl ik dus om liefde te ballasten dacht,

En zo meer gestaag te zijn gegaan,

Met waren die bewondering zouden wekken,

Ik zag dat ik de spil van de liefde overbelast had;

Uw elke haar voor liefde om aan te werken

Is veel te veel;

er moet een monteur worden gezocht;

Voor, noch in niets, noch in dingen

Extreem, en verstrooiend helder, kan hier liefde zijn;

Dan als een engelengezicht en vleugels

Van lucht, niet puur als het, maar toch puur draagt,

Dus uw liefde kan de sfeer van mijn liefde zijn;

Gewoon zo'n ongelijkheid

Zoals de zuiverheid van de lucht en de engel is,

'Twixt vrouwenliefde, en mannen, zal dat ooit zijn.