Le syndrome de l'exclu - Keny Arkana, RPZ

J’ai le syndrome de l’exclu

L’impression d’pas être à ma place

Mal jugée et mal vue

Depuis l'époque d’aller en classe

Dégaine de délinquante et je pue la zone à trois bornes

L’impression d'être zieutée même quand y’a dégun à bâbord

Ils nous prennent pour des primates

Ça met sur les nerfs

J’ai pas les mots, j’m’exprime mal

Et quand j’en ai plus, j’m'énerve!

Ouai je sais, c’est nul ça m’a causé des torts

Mais j’ai pas la patience de ceux qui sont restés à l'école

L’impression de déranger par ma simple présence

Quand j’suis loin du quartier et de mes gens

Je déstabilise, attise la vigilance

A faire flipper les mamies et faire stresser les vigiles

Je ressens la méfiance de l’autre comme un coup bas

Je paranoïe de «sa» parano' et j’me sens coupable

Depuis que j’suis môme j’en ai ras le bol

Je m’auto-exclue, car de l’exclu, j’ai le syndrome

J’ai le syndrome de l’exclu

J’cache mes blessures

Catégorie «tête dure»

Et en manque d’air pur

J’ai le syndrome de l’exclu

Putain je gère plus

Dans ce système de lèches-culs

Qui assassine les vertus

Douleur infantile, sentiment d’exclusion alors j’foutais bordel quand j'étais

petite, aucun respect pour la complaisance

Ni celle des petits, ni celle des grands, à force d'être vu comme le vilain

petit canard, ça t’fait pousser les dents

Sentir la crainte c’est blessant, et petite ça m’a blessé

Alors tu deviens ce qu’ils dessinent dans leurs clichés

Une marginale qui en a plus rien à pisser

Une sauvage au royaume d’une peur trop civilisée

Tu sais, le syndrome est profond quand tu rentres pas dans leur format

Et que l’injustice est comme normale

Faut oser sinon t’es mort man

Que chacun de nous porte l'âme de qui il est, la vérité qu’on proclame

Prison de stéréotypes, j’suis coupable

Avec ma tête de crap’s;

allez-vous en avant que j’pète un câble

Y’a que des figures hypocrites dans vos symboles

Laissez-moi dans mon coin car de l’exclu, j’ai le syndrome

Pourquoi j’me sens coupable s’il y a un vol dans l’assemblée?

(C'est le syndrome de l’exclu)

Pourquoi la vendeuse me regarde et les vigiles commencent à trembler?

(Le syndrome de l’exclu)

Pourquoi ceux qui me regardent de haut ne me regardent pas dans les yeux?

Pourquoi les flics me tutoient?

Pourquoi les bourges sont mal à l’aise?

Pourquoi j’me sens jugée si je bouge de ma zone?

Victime de leur clichés, dont leurs médias raffolent

(C'est le syndrome de l’exclu)

Qui m’a poussé à me battre

A être qui je suis, loin de leurs critères à deux balles

A m’en sortir par moi-même, à fuir de l’abattoir

(Exclu de leur monde)

J’accomplis ce qu’ils ne veulent pas croire

Ik heb het outcast-syndroom

Het gevoel hebben dat ik er niet bij hoor

Verkeerd beoordeeld en afgekeurd

Van de dagen dat ik naar de les ging

Quickdraw delinquent en ik stink naar de drie-terminal zone

De indruk dat je wordt aangestaard, zelfs als er degun aan bakboord is

Ze houden ons voor primaten

Het werkt op de zenuwen

Ik heb de woorden niet, ik druk mezelf slecht uit

En als ik er meer heb, word ik boos!

Ja, ik weet dat het klote is, ik heb het mis

Maar ik heb niet het geduld van degenen die op school bleven

Zich gestoord voelen door mijn loutere aanwezigheid

Als ik weg ben van de buurt en mijn mensen

Ik destabiliseer, wakker waakzaamheid aan

Om de oma's bang te maken en de bewakers te stressen

Ik voel het wantrouwen van de ander als een lage klap

Ik ben paranoïde van 'zijn' paranoïde en ik voel me schuldig

Al van kinds af aan ben ik het zat

Ik sluit mezelf uit, vanwege het uitgesloten heb ik het syndroom

Ik heb het outcast-syndroom

Ik verberg mijn wonden

Categorie "Hardhoofden"

En bij gebrek aan schone lucht

Ik heb het outcast-syndroom

Verdomme ik red het niet meer

In dit kiss-ass-systeem

wie vermoordt de deugden?

Pijn in mijn kindertijd, gevoel van uitsluiting, dus het kon me niet schelen toen ik was

klein, geen respect voor zelfgenoegzaamheid

Noch die van de kleintjes, noch die van de groten, omdat ze gezien worden als de schurk

kleine eend, je laat je tanden groeien

Angst voelen doet pijn, en kind, het deed me pijn

Dus je wordt wat ze tekenen in hun foto's

Een marginale die er niets meer om geeft

Een wilde in het rijk van te beschaafde angst

Je weet dat het syndroom diep gaat als je niet in hun formaat past

En onrecht is normaal

Je moet durven anders ben je dood man

Moge ieder van ons de ziel dragen van wie we zijn, de waarheid die we spreken

Gevangenis van stereotypen, ik ben schuldig

Met mijn stronthoofd;

ga je voordat ik gek word?

Er zijn alleen hypocriete figuren in je symbolen

Laat me in mijn hoekje vanwege de uitgeslotenen, ik heb het syndroom

Waarom voel ik me schuldig als er een diefstal in de gemeente is?

(Het is het outcast-syndroom)

Waarom kijkt de verkoopster me aan en beginnen de bewakers te trillen?

(Het Outcast-syndroom)

Waarom kijken degenen die op me neerkijken me niet in de ogen?

Waarom noemen de politie me Tu?

Waarom voelen de bourgeois zich ongemakkelijk?

Waarom voel ik me beoordeeld als ik uit mijn zone ga?

Slachtoffer van hun clichés, waar hun media dol op zijn

(Het is het outcast-syndroom)

Wie duwde me om te vechten

Om te zijn wie ik ben, ver van hun dubbele standaard

Om in mijn eentje rond te komen, om het slachthuis te ontvluchten

(Uitgesloten van hun wereld)

Ik bereik wat ze niet willen geloven