Voz do Vento - Kátia Guerreiro

Era tarde e já morria

Na distância o teu olhar

Era tarde e eu já sabia

Que nunca irias voltar

Era tarde e eu já sabia

Que nunca irias voltar

Mas não te quero de volta

Nem quero pensar que um dia

Doeu tanto a tua falta

Que eu julguei que endoidecia

Doeu tanto a tua falta

Que eu julguei que endoidecia

Lutei então como louca

Chorei mágoas chorei danos

A minha voz fez-se rouca,

sofri tantos desenganos

A minha voz fez-se rouca,

sofri tantos desenganos

Hoje és só recordação

Que não me traz sofrimento

Foste uma linda ilusão

Que partiu na voz do vento

Foste uma linda ilusão

Que partiu na voz do vento

Het was laat en ik ging al dood

In de verte, je blik

Het was laat en ik wist het al

dat je nooit meer terug zou komen

Het was laat en ik wist het al

dat je nooit meer terug zou komen

Maar ik wil je niet terug

Daar wil ik op een dag niet eens aan denken

Je missen doet zo'n pijn

waarvan ik dacht dat het gek was

Je missen doet zo'n pijn

waarvan ik dacht dat het gek was

Dus ik vocht als een gek

Ik huilde hartzeer, ik huilde schade

Mijn stem werd hees,

Ik heb zoveel teleurstellingen meegemaakt

Mijn stem werd hees,

Ik heb zoveel teleurstellingen meegemaakt

Vandaag ben je slechts een herinnering

Dat brengt me geen lijden

Je was een mooie illusie

Dat bleef in de stem van de wind

Je was een mooie illusie

Dat bleef in de stem van de wind