Recado - Kátia Guerreiro

Estou aqui como se te procurasse

A fingir que não sei aonde estás

Queria tanto falar-te e se falasse

Dizer as coisas que não sou capaz

Dizer, eu sei lá, que te perdi

Por não saber achar-te à minha beira

E na casa deserta então morri

Com a luz do teu sorriso à cabeceira

Queria tanto falar-te e não consigo

Explicar o que se sofre, o que se sente

E perguntar como ao teu retrato digo

Se queres casar comigo novamente

Ik ben hier alsof ik naar je op zoek was

Doen alsof ik niet weet waar je bent

Ik wilde zo graag met je praten en als ik dat deed

De dingen zeggen die ik niet kan

Zeggen, ik weet het niet, dat ik je kwijt ben

Omdat ik niet weet hoe ik je aan mijn zijde kan vinden

En in het verlaten huis stierf ik

Met het licht van je glimlach aan het bed

Ik wilde zo graag met je praten en ik kan niet

Leg uit wat je lijdt, wat je voelt

En vraag hoe je je portret moet maken, zeg ik

Als je weer met me wilt trouwen