A Rosinha Dos Limões - Kátia Guerreiro

Quando ela passa, franzina e cheia de graça,

Há sempre um ar de chalaça, no seu olhar feiticeiro.

Lá vai catita, cada dia mais bonita,

E o seu vestido, de chita, tem sempre um ar domingueiro.

Passa ligeira, alegre e namoradeira,

E a sorrir, p’rá rua inteira, vai semeando ilusões.

Quando ela passa, vai vender limões à praça,

E até lhe chamam, por graça, a Rosinha dos limões.

Quando ela passa, junto da minha janela,

Meus olhos vão atrás dela até ver, da rua, o fim.

Com ar gaiato, ela caminha apressada,

Rindo por tudo e por nada, e às vezes sorri p’ra mim…

Quando ela passa, apregoando os limões,

A sós, com os meus botões, no vão da minha janela

Fico pensando, que qualquer dia, por graça,

Vou comprar limões à praça e depois, caso com ela!

When she passes by, her body petite and graceful,

There’s always a cheerful semblance in her enchanting eyes

And there she goes, pretty and more and more beautiful each day

And her dress in chinz grants her always an air of joy

She passes by, her steps hurried, her look merry and coquettish

She goes down the street, smiling at everyone, seeding her illusions along the

way

When she passes by, she’s heading to the square to seal lemons there

And people lovingly call her «Rosinha, the girl who sells lemons»

When she passes by outside my window

My eyes go following her all the way until the end of the street

With her air of a naughty child, she walks hurriedly

Smiling with ease and sometimes she smiles at me When she passes by, offering the lemons out loud

Alone with my thoghts, leaned to my window,

I think to myself that one of these days, as if it were nothing

I’ll go to the square, to buy some of her lemons

And then to ask her hand in marriage

Als ze voorbijgaat, slank en vol van gratie,

Er is altijd een sfeer van spot in zijn tovenaarse blik.

Daar gaat catita, elke dag mooier,

En haar jurk, gemaakt van cheetah, heeft altijd een zondagse uitstraling.

Het gaat licht, vrolijk en flirterig voorbij,

En lachend, voor de hele straat, zaait hij illusies.

Als ze langskomt, gaat ze citroenen verkopen op het plein,

En ze noemen het zelfs, voor de lol, de Lime Rose.

Als ze langs mijn raam loopt,

Mijn ogen gaan achter haar aan totdat ik vanaf de straat het einde zie.

Met arrogantie loopt ze haastig,

Lachen om alles en voor niets, en soms glimlachen naar mij...

Als ze langskomt, de citroenen aanprijzend,

Alleen, met mijn knoppen, in mijn raam

Ik blijf denken dat elke dag, door genade,

Ik ga citroenen kopen op het plein en dan trouw ik met haar!

Als ze voorbij komt, haar lichaam tenger en gracieus,

Er is altijd een vrolijke schijn in haar betoverende ogen

En daar gaat ze, mooi en elke dag mooier

En haar jurk in chinz geeft haar altijd een air van vreugde

Ze komt voorbij, haar stappen haastig, haar blik vrolijk en koket

Ze gaat de straat op, lacht naar iedereen en zaait haar illusies langs de...

manier

Als ze langskomt, gaat ze naar het plein om daar citroenen te verzegelen

En mensen noemen haar liefdevol «Rosinha, het meisje dat citroenen verkoopt»

Als ze voorbij mijn raam komt

Mijn ogen gaan haar helemaal volgen tot het einde van de straat

Met haar uitstraling van een stout kind loopt ze haastig

Met gemak glimlacht en soms lacht ze naar me Als ze langskomt en de citroenen hardop aanbiedt

Alleen met mijn laarzen, leunde tegen mijn raam,

Ik denk bij mezelf dat een dezer dagen, alsof het niets was

Ik ga naar het plein om wat van haar citroenen te kopen

En dan om haar hand in het huwelijk te vragen