Arraial - Kátia Guerreiro

Acabou o arraial

Folhas e bandeiras já sem cor

Tal qual aquele dia em que chegaste

Tal qual aquele dia, meu amor

Para quê cantar

Se longe já não ouves

O nosso canto ainda está na fonte

E o nosso sonho, nas estrelas do horizonte

Ainda nasce a lua nos moinhos

Ainda nasce o dia sobre os montes

Ainda vejo a curva do caminho

Ainda os mesmos sons, as mesmas fontes

Sabes meu amor não estou sozinho

Pelas salas do silencio em que te escuto

Abro as janelas ainda cheira a rosmaninho

Vejo-me ao espelho e ainda vejo luto

Abro as janelas ainda cheira a rosmaninho

Vejo-me ao espelho e ainda vejo luto

Het kamp is voorbij

Kleurloze bladeren en vlaggen

Net als die dag toen je aankwam

Net als die dag, mijn liefste

waarom zingen?

Ver weg hoor je niet meer

Onze hoek is nog steeds bij de bron

En onze droom, in de horizonsterren

De maan komt nog steeds op in de molens

De dag komt nog steeds boven de bergen

Ik zie nog steeds de padcurve

Nog steeds dezelfde geluiden, dezelfde bronnen

Je kent mijn liefde, ik ben niet alleen

Door de kamers van stilte waarin ik je hoor

Ik doe de ramen open het ruikt nog steeds naar rozemarijn

Ik zie mezelf in de spiegel en ik zie nog steeds verdriet

Ik doe de ramen open het ruikt nog steeds naar rozemarijn

Ik zie mezelf in de spiegel en ik zie nog steeds verdriet