Nos blessures - Kamnouze, Singuila

On a tous notre passé et nos blessures

On se refait comme on peut même si parfois c’est dur

(même si c’est dur)

On n’sait plus écrire amour sans rature

Tout est noir plus rien n’est pur

Tu m’as donné tellement chaud au départ

T’es venue bouleverser ma vie pour la briser comme un accessoire

T’as bousillé ma tête, détruit ma façon de penser

Quand j’y repense, toutes ces fois où j’ai rien vu tu m’as blagué

J’me suis fracturé la main sur un mur pour pas te tuer

Là c’est beaucoup trop profond comme blessure, pour cicatriser

Et les femmes qui viennent après, on souffre tellement

Qu’on devient des salopards on mène des doubles vies secrètement

Mais tous le savent

Et bien souvent, on laisse passer la femme qu’il nous fallait

On s’en rend compte il est trop tard mais elle est trop loin ça y est

C’est vrai ou pas on connaît tous ça

On s’sert de nos blessures pour généraliser, un homme se protège comme ça

On a tous notre passé et nos blessures

On se refait comme on peut même si parfois c’est dur

(même si c’est dur)

On n’sait plus écrire amour sans rature

Tout est noir plus rien n’est pur

On a tous notre passé et nos blessures

On se refait comme on peut même si parfois c’est dur

(même si c’est dur)

On n’sait plus écrire amour sans rature

Tout est noir plus rien n’est pur

J’ai appris à vivre avec mes blessures

Dans ma tête j’me torture

Pour oublier j’me suis plongé dans l'écriture

Et j’ai écrit, j’en ai tellement écrit des pages et des pages

Tout c’que j’gardais pour moi, tout c’qui provoquait rage et naufrages

Parce que j’peux passer de sensationnel, à un crime passionnel

Tu peux même te faire tèj par mail, c’est la lâcheté qui paye

Dans cette génération, comment tu veux apprendre à aimer

Quand t’as le réflexe de te protéger, d’apprendre à te méfier

On n’sait que passer d’un extrême à un autre

On n’sait pas doser, c’est pour ça que tant de couples se vautrent

Dis-moi, c’est vrai ou pas on connaît tous ça

On s’sert de nos blessures pour généraliser, un homme se protège comme ça

On a tous notre passé et nos blessures

On se refait comme on peut même si parfois c’est dur

(même si c’est dur)

On n’sait plus écrire amour sans rature

Tout est noir plus rien n’est pur

On a tous notre passé et nos blessures

On se refait comme on peut même si parfois c’est dur

(même si c’est dur)

On n’sait plus écrire amour sans rature

Tout est noir plus rien n’est pur

Pour beaucoup l’amour n’a plus rien de beau

Plus d’influence, on n’se fait plus de cadeaux

Le manque de confiance détruit les sentiments

Chaque relation est victime de la précédente

On n’fait plus d’efforts, tout de suite on se braque

On nous dit «je t’aime», on s’demande où est l’arnaque

Peur de s’investir, peur de se prendre des claques

On n’sait plus panser nos blessures

Sachez que nos blessures ne se referment pas

On a du mal à s’reconstruire donc on n’avance pas

C’est notre génération qui est devenue comme ça

On s’catalogue les uns les autres et on n’avance pas

Sachez que nos blessures ne se referment pas

On a du mal à s’reconstruire donc on n’avance pas

C’est notre génération qui est devenue comme ça

On s’catalogue les uns les autres et on n’avance pas

On a tous notre passé et nos blessures

On se refait comme on peut même si parfois c’est dur

(même si c’est dur)

On n’sait plus écrire amour sans rature

Tout est noir plus rien n’est pur

On a tous notre passé et nos blessures

On se refait comme on peut même si parfois c’est dur

(même si c’est dur)

On n’sait plus écrire amour sans rature

Tout est noir plus rien n’est pur

C’est Kamnouze, Singuila et Kamnouze (*4)

We hebben allemaal ons verleden en onze wonden

We herstellen zoals we kunnen, ook al is het soms moeilijk

(ook al is het moeilijk)

We weten niet meer hoe we liefde moeten schrijven zonder door te strepen

Alles is zwart, niets is meer puur

Je maakte me zo heet in het begin

Je kwam om mijn leven op zijn kop te zetten om het te breken als een prop

Je hebt mijn hoofd in de war gebracht, mijn manier van denken vernietigd

Als ik erover nadenk, heb ik al die keren niet gezien dat je me voor de gek hield

Ik brak mijn hand aan een muur om je niet te doden

Daar is het veel te diep als een wond, om te helen

En de vrouwen die daarna komen, we lijden zo veel

Dat we klootzakken worden dat we stiekem een ​​dubbelleven leiden

Maar iedereen weet het

En vaak missen we de vrouw die we nodig hebben

We realiseren ons dat het te laat is, maar ze is te ver dat is het

Is het waar of weten we dat allemaal niet?

We gebruiken onze wonden om te generaliseren, een man beschermt zichzelf zo

We hebben allemaal ons verleden en onze wonden

We herstellen zoals we kunnen, ook al is het soms moeilijk

(ook al is het moeilijk)

We weten niet meer hoe we liefde moeten schrijven zonder door te strepen

Alles is zwart, niets is meer puur

We hebben allemaal ons verleden en onze wonden

We herstellen zoals we kunnen, ook al is het soms moeilijk

(ook al is het moeilijk)

We weten niet meer hoe we liefde moeten schrijven zonder door te strepen

Alles is zwart, niets is meer puur

Ik heb leren leven met mijn wonden

In mijn hoofd martel ik mezelf

Om te vergeten, ik verdiepte me in het schrijven

En ik schreef, ik schreef zoveel pagina's en pagina's

Alles hield ik voor mezelf, alles wat woede en schipbreuk veroorzaakte

Want ik kan van sensationeel naar een crime passionnel gaan

Je kunt je tèj zelfs per post bezorgen, het is de lafheid die loont

In deze generatie, hoe wil je leren liefhebben?

Wanneer je de reflex hebt om jezelf te beschermen, om te leren op je hoede te zijn

We weten alleen hoe we van het ene uiterste naar het andere moeten gaan

We weten niet hoe we moeten doseren, daarom wentelen zoveel koppels

Vertel me, is het waar of weten we dat niet allemaal

We gebruiken onze wonden om te generaliseren, een man beschermt zichzelf zo

We hebben allemaal ons verleden en onze wonden

We herstellen zoals we kunnen, ook al is het soms moeilijk

(ook al is het moeilijk)

We weten niet meer hoe we liefde moeten schrijven zonder door te strepen

Alles is zwart, niets is meer puur

We hebben allemaal ons verleden en onze wonden

We herstellen zoals we kunnen, ook al is het soms moeilijk

(ook al is het moeilijk)

We weten niet meer hoe we liefde moeten schrijven zonder door te strepen

Alles is zwart, niets is meer puur

Voor velen is liefde niet langer mooi

Geen invloed meer, we geven elkaar geen cadeaus meer

Gebrek aan vertrouwen vernietigt gevoelens

Elke relatie is een slachtoffer van de vorige

We doen geen moeite meer, we worden meteen gek

Ze vertellen ons "Ik hou van je", we vragen ons af waar de zwendel is

Bang om mee te doen, bang om geslagen te worden

We weten niet meer hoe we onze wonden moeten helen

Weet dat onze wonden niet genezen

We worstelen met de wederopbouw, dus we komen niet vooruit

Het is onze generatie die zo is geworden

We labelen elkaar en we gaan niet verder

Weet dat onze wonden niet genezen

We worstelen met de wederopbouw, dus we komen niet vooruit

Het is onze generatie die zo is geworden

We labelen elkaar en we gaan niet verder

We hebben allemaal ons verleden en onze wonden

We herstellen zoals we kunnen, ook al is het soms moeilijk

(ook al is het moeilijk)

We weten niet meer hoe we liefde moeten schrijven zonder door te strepen

Alles is zwart, niets is meer puur

We hebben allemaal ons verleden en onze wonden

We herstellen zoals we kunnen, ook al is het soms moeilijk

(ook al is het moeilijk)

We weten niet meer hoe we liefde moeten schrijven zonder door te strepen

Alles is zwart, niets is meer puur

Het zijn Kamnouze, Singuila en Kamnouze (*4)