Subtle Love - Joan Shelley

Got to leave this house, go swiftly out

I’ve been lying around till noon

Till the fear comes on

That I might have fallen

Honey, I think of you.

The winter’s calling loudly now

I believe it’ll be here soon

And it won’t be kind,

It’ll rule me with shadows

Turning my gold to blue.

Go away, go away you poison loves

For you I have no use

I can sleep alone

Many a night I’ve gone

Never to think of you.

Well, the leaves have fallen

The season’s passed

I’ll go west, or someplace new

Where the lights are low

So the stars can glow

Brighter than the blues.

Stay on My Shore

Stay on my shore

And don’t desert me

And if you go

The wind will blow you back to me

And if your boat is broken out on the rocks

It wasn’t anger, but a longing.

We feed the birds

Syrup and seed

So they stay near,

So we can see

Flashing red and blue amid the green

When the fruit has long since rotten.

Rolled in the needles and wrecked our skin

Gave it all to be empty

Wrapped in leaves wet and clinging

In wreathes so holy

You split the cord,

The cedar and holly

And lie indoors

Let the smoke do the cleaning

And sweeten our skin with the salt and the stone

Lace the pages of our story.

Over and Even

We sight the mornings softly

Take to them easy

The scent of the wood and coffee

Our cup is filling.

Outside the river flows

Its course unfolding

A strength it never knows

A sweet outpouring.

The scents that bloom the hours,

I write you daily

I speak of friends and brothers

and sisters waiting

To sew your winter coat

To keep you warm and dry

The size of you to hold

Tender knots are tied

And over and over,

and over and even

How can the stars design it

To pull and move us?

We crave their waning light,

An ancient.

And draped in candlelight

We did outshine it

I miss your scent and sight

How can I write this?

And over and over,

and over and even

Not Over By Half

You’ve torn your shirt

You’ve outgrown this town

Your friends are all scattered and you’re lonesome

But you’re still searching for music in the sounds

It’s a tame world would leave you unbroken.

Oh lady, oh Mother, bring your garden to me

Pull it around my body so the world cannot see

The blue of my veins and the tracks on my cheeks

But leave the tulips for when I go under.

But it’s not over by half

There’s a gold in your eyes blooming out through the black

and you’re still standing, your hand on the map

No it’s not over, not over by half

When that day comes and the lights go dim

The weight off your shoulders, the sun off your skin

And the ones who have known you,

Your lovers and friends,

Will be marked by the spark that was taken.

Here on the mountain I’m thinking of you

The birds are all singing, screaming of youth

And here I am holding, keeping a room

Just a place you can lay when you’re older.

Ariadne’s Gone

Lay down beside me

I want you to touch me

I know we’re not friendly that way.

I walk the sands

Where your temple still stands

Now you’ve gone where you wanted to go.

I’m looking for signs of her

Left from your time with her

Proof that you’ve needed a woman.

Here on the land where she promised to stay

At your command, 'cause you want it that way

And she’s plastic.

Love changes hands

He wears stars on his skin

And he’s tall as your columns of marble

He says come take my hand now

I want you to stand now

For some things are greater than fiction.

I’ll write my poems and letters for this

Pulled from the air are the words that you give

If you’re willing.

Here give your hand to me

Come near and be with me

Friend, won’t you stay here a while?

Friend, won’t you stay here a while?

No More Shelter

Pull up the horses

And carry me back behind the lines

Back to the water,

Back with the gardens and the vines

Where two hands of ashen gold

Chase down my fever

and wash me with soap

When half of us were losing

And half of us were wrong,

A rose you planted.

Leather and rope,

Fire inside the rock

The heavens open

I am like a child on the spot

Asking god why’d you come?

Was it all for some glory,

Was it all for a song?

And my eyes are still searching

For a light in the fog

A sweetheart to sing for me

I was thrown from the center

Where I once so bravely spun

I was pulled through the colors

Through the colors did I run

And my eyes were wide and gleaming,

Though wind-whipped by the storm

There is no more shelter for the broken

I hear they still track me now

Dogs try to sniff out my home

I’ll write you in the scars

Laid in trails by the jets headed home

How you mold me and move me still

I’m calling on your memory here alone in my cell

A time when you fed me, a time I was filled

But one of us must keep from crying.

Easy Now

Easy now,

It’s almost over

The fever will run out

Now the nights are colder

Who will lift your face to see how the stars

Shine brighter when you’re lonely?

The rains came down

Ran across the river

Sweet the sound

And the scent familiar

You pulled the clothes from the line and came in

You were needed at my side.

In the open my heart beats loudly

We’re not broken, no we just are free again

Again

Easy now,

It’s almost over

To the friends who stuck around

Go and hold them closer

The ones that watched you wander out on the rocks

When the light of day was fading.

In the open our hearts beat loudly

We’re not broken no we just are free again

Again

Lure and Line

Lure and line

Lure and line

Loom of white

Hooks and winds

Pulled down now from the ether

Laid before our open eyes

Lure and line

Lure and line

Lure and line

Lure and line

Jenny come in

Heat of the city, a breeze cross his forehead

His hand on the windowsill rests

Waiting to hear it, her feet on the porch steps

Jenny come in, he says under his breath.

He says that two can make more than two

He says that two can push out the ghosts

He says I’m haunted by somebody lonely

I hear the voice at night when you’re gone

Saying

You know what I’d do if I were you?

Break down the door and go after her running

And when she returns the things that she’s borrowed

Coming to see what was made and what broke

Guilty, his eyes unraveled

The thread at her hem and the pearls at her throat.

Under the swaying, the floorboards are creaking

There’s sweat down his new cotton clothes

While a song in the next room is playing

A voice from the radio calls

Saying,

You know what I’d do if I were you?

Break down the door and go after her running

You know what I’d do if I were you?

Set fire to the cords that bind you in longing

Jenny come in, there’s food on the table

And though it is small, a bed that is clean

Music for playing and hands that are able

To hold a woman who’s warm but mean.

Wine and Honey

Wine and honey

There’ll be no more Sundays to confess and pray.

O rake, o wanderer

Did silence awaken a hunger in you?

When all the world was breaking

You sat there just humming something you made.

When like it or not, I am already home

I like when it rains but I’m unfriendly

And like it or not this whole world is full and hungry.

Light my room

My words with fuel laid kindly for me

Grown from the vines

That watched us in silence, suffering

For wine and honey,

The sight of the stars buzzing.

My Only Trouble

Once we stretched out so fair

My hand here, your mouth there

As the fog stepped around us

There was hay in your hair.

And the salt of our skin

Brined the clay there within

It was mine that would harden

And then cease to bend.

When my only trouble

When my only trouble

When my only trouble

Is you.

Now I stand at the wood

Where the wind bends the pines

And the place where you loved me

Wears the mark of our spines.

But when spring still shows

Brings the tulip and the rose

Well, then no one will pity

A girl in the throes.

When my only trouble…

Now I won’t scorn the god

Who had thickened the fog,

He’s the one that brings the thunder

When that’s all I’ve got.

When my only trouble…

Subtle Love

Lost in memories that in your bed you found

Grass lay bent in warmth you gathered around

Your every dream the oceans heave

Unto the shore, they form and feed.

It’s a subtle kind of love,

Its a simple kind of glory

By paved edge I saw you standing down

In the purple light the flag there on the ground

To be rocked and cradled by failed hands

Wounds where flesh is torn and mends.

It’s a subtle kind of love,

Its a simple kind of glory

The day has scattered the light across you mouth

Keep your words but lend me your warmth a while

Then here I’ll leave you here I’ll go

And no one follows so no one knows.

It’s a subtle kind of love,

Its a simple kind of glory

It’s a mother’s wet tongue,

It’s a melody outpouring

Moet dit huis verlaten, ga snel naar buiten

Ik heb tot het middaguur gelegen

Tot de angst opkomt

Dat ik zou zijn gevallen

Schat, ik denk aan je.

De winter roept nu luid

Ik geloof dat het hier snel zal zijn

En het zal niet aardig zijn,

Het zal me regeren met schaduwen

Mijn goud in blauw veranderen.

Ga weg, ga weg jullie vergiftigde liefdes

Voor jou heb ik geen zin

Ik kan alleen slapen

Vele nachten ben ik gegaan

Nooit meer aan jou denken.

Nou, de bladeren zijn gevallen

Het seizoen is voorbij

Ik ga naar het westen, of naar een nieuwe plek

Waar de lichten laag zijn

Zodat de sterren kunnen gloeien

Helderder dan de blues.

Blijf op Mijn oever

Blijf op mijn oever

En verlaat me niet

En als je gaat

De wind blaast je terug naar mij

En als uw boot op de rotsen is uitgebroken

Het was geen woede, maar een verlangen.

We voeren de vogels

Siroop en zaad

Dus ze blijven in de buurt,

Zodat we kunnen zien

Knipperend rood en blauw te midden van het groen

Als de vrucht al lang verrot is.

Rolde in de naalden en vernielde onze huid

Alles gegeven om leeg te zijn

Verpakt in bladeren die nat en klevend zijn

In kransen zo heilig

Je splitst het snoer,

De ceder en hulst

En binnen liggen

Laat de rook de schoonmaak doen

En verzoet onze huid met het zout en de steen

Rijg de pagina's van ons verhaal.

Over en zelfs

We zien de ochtenden zachtjes

Doe het ze gemakkelijk aan

De geur van hout en koffie

Ons kopje vult.

Buiten stroomt de rivier

Zijn koers ontvouwt zich

Een kracht die het nooit kent

Een zoete uitstorting.

De geuren die de uren bloeien,

Ik schrijf je dagelijks

Ik heb het over vrienden en broers

en zussen wachten

Om je winterjas te naaien

Om je warm en droog te houden

De grootte van je om vast te houden

Tedere knopen zijn gebonden

En steeds weer,

en over en zelfs

Hoe kunnen de sterren het ontwerpen?

Om ons te trekken en te verplaatsen?

We hunkeren naar hun afnemende licht,

Een eeuwenoude.

En gedrapeerd in kaarslicht

We hebben het overtroffen

Ik mis je geur en zicht

Hoe kan ik dit schrijven?

En steeds weer,

en over en zelfs

Niet over de helft

Je hebt je shirt gescheurd

Je bent deze stad ontgroeid

Je vrienden zijn allemaal verspreid en je bent eenzaam

Maar je zoekt nog steeds naar muziek in de geluiden

Het is een tamme wereld die je ongebroken zou laten.

Oh dame, oh moeder, breng je tuin naar mij

Trek het om mijn lichaam zodat de wereld het niet kan zien

Het blauw van mijn aderen en de sporen op mijn wangen

Maar laat de tulpen maar voor als ik onderga.

Maar het is nog niet voor de helft voorbij

Er zit goud in je ogen dat door het zwart heen bloeit

en je staat nog steeds, je hand op de kaart

Nee, het is nog niet voorbij, niet voor de helft voorbij

Als die dag komt en de lichten doven

Het gewicht van je schouders, de zon van je huid

En degenen die je hebben gekend,

Je geliefden en vrienden,

Wordt gemarkeerd door de vonk die is genomen.

Hier op de berg denk ik aan je

De vogels zingen allemaal, schreeuwen om de jeugd

En hier houd ik vast, houd een kamer aan

Gewoon een plek waar je kunt liggen als je ouder bent.

Ariadne is weg

Ga naast me liggen

Ik wil dat je me aanraakt

Ik weet dat we op die manier niet vriendelijk zijn.

Ik loop over het zand

Waar je tempel nog steeds staat

Nu ben je waar je heen wilde.

Ik ben op zoek naar tekenen van haar

Links van je tijd met haar

Het bewijs dat je een vrouw nodig hebt.

Hier op het land waar ze beloofde te blijven

Op jouw bevel, omdat je het zo wilt

En ze is van plastic.

Liefde verandert van eigenaar

Hij draagt ​​sterren op zijn huid

En hij is zo groot als jouw kolommen van marmer

Hij zegt kom neem nu mijn hand

Ik wil dat je nu gaat staan

Want sommige dingen zijn groter dan fictie.

Ik zal hiervoor mijn gedichten en brieven schrijven

Uit de lucht getrokken zijn de woorden die je geeft

Als je wilt.

Hier geef je me je hand

Kom dichtbij en wees bij me

Vriend, blijf je niet even hier?

Vriend, blijf je niet even hier?

Geen onderdak meer

Trek de paarden omhoog

En draag me terug achter de linies

Terug naar het water,

Terug met de tuinen en de wijnstokken

Waar twee handen van asgrauw goud

Jaag op mijn koorts

en was me met zeep

Toen de helft van ons aan het verliezen was

En de helft van ons had het mis,

Een roos die je hebt geplant.

Leer en touw,

Vuur in de rots

De hemel gaat open

Ik ben als een kind ter plaatse

God vragen waarom ben je gekomen?

Was het allemaal voor wat glorie,

Was het allemaal voor een liedje?

En mijn ogen zoeken nog steeds

Voor een lichtje in de mist

Een lieverd om voor mij te zingen

Ik werd uit het midden gegooid

Waar ik ooit zo dapper ronddraaide

Ik werd door de kleuren getrokken

Door de kleuren liep ik 

En mijn ogen waren groot en glanzend,

Hoewel door de wind opgejaagd door de storm

Er is geen onderdak meer voor de gebrokenen

Ik hoor dat ze me nu nog steeds volgen

Honden proberen mijn huis uit te snuffelen

Ik schrijf je in de littekens

Gelegd in paden door de jets op weg naar huis

Hoe je me vormt en me nog steeds beweegt

Ik doe een beroep op je herinnering hier alleen in mijn cel

Een tijd dat je me voedde, een tijd dat ik vervuld was

Maar een van ons moet niet huilen.

Makkelijk nu

Makkelijk nu,

Het is bijna voorbij

De koorts zal opraken

Nu zijn de nachten kouder

Wie zal je gezicht optillen om te zien hoe de sterren

Helderder schijnen als je eenzaam bent?

De regen kwam naar beneden

Liep over de rivier

Zoet het geluid

En de geur bekend

Je trok de kleren van de lijn en kwam binnen

Je was nodig aan mijn zijde.

In de open lucht klopt mijn hart luid

We zijn niet kapot, nee, we zijn gewoon weer vrij

Opnieuw

Makkelijk nu,

Het is bijna voorbij

Aan de vrienden die in de buurt zijn gebleven

Ga en houd ze dichterbij

Degenen die je hebben zien ronddwalen op de rotsen

Toen het daglicht vervaagde.

In de open lucht klopt ons hart luid

We zijn niet kapot nee we zijn gewoon weer vrij

Opnieuw

Lokken en lijn

Lokken en lijn

Lokken en lijn

Weefgetouw van wit

Haken en winden

Nu naar beneden getrokken uit de ether

Voor onze open ogen gelegd

Lokken en lijn

Lokken en lijn

Lokken en lijn

Lokken en lijn

Jenny kom binnen

Hitte van de stad, een briesje over zijn voorhoofd

Zijn hand op de vensterbank rust

Wachtend om het te horen, haar voeten op de verandatrap

Jenny kom binnen, zegt hij binnensmonds.

Hij zegt dat twee meer dan twee kunnen maken

Hij zegt dat twee de geesten kunnen verdrijven

Hij zegt dat ik achtervolgd word door een eenzaam iemand

Ik hoor de stem 's nachts als je weg bent

Gezegde

Weet je wat ik zou doen als ik jou was?

Breek de deur open en ga achter haar aan rennen

En wanneer ze de dingen teruggeeft die ze heeft geleend

Komen kijken wat er is gemaakt en wat er kapot is gegaan

Schuldig, zijn ogen ontrafeld

De draad aan haar zoom en de parels aan haar keel.

Onder het zwaaien kraken de vloerplanken

Er zweet van zijn nieuwe katoenen kleding

Terwijl een nummer in de volgende kamer wordt afgespeeld

Een stem uit de radiogesprekken

Gezegde,

Weet je wat ik zou doen als ik jou was?

Breek de deur open en ga achter haar aan rennen

Weet je wat ik zou doen als ik jou was?

Steek de koorden in brand die je in verlangen binden

Jenny kom binnen, er staat eten op tafel

En hoewel het klein is, een bed dat schoon is

Muziek om te spelen en handen die kunnen

Om een ​​vrouw vast te houden die warm maar gemeen is.

Wijn en honing

Wijn en honing

Er zijn geen zondagen meer om te biechten en te bidden.

O hark, o zwerver

Heeft stilte een honger in je gewekt?

Toen de hele wereld aan het breken was

Je zat daar gewoon iets te neuriën dat je had gemaakt.

Of ik het nu leuk vind of niet, ik ben al thuis

Ik vind het leuk als het regent, maar ik ben onvriendelijk

En of je het nu leuk vindt of niet, deze hele wereld is vol en hongerig.

Verlicht mijn kamer

Mijn woorden met brandstof waren vriendelijk voor mij

Van de wijnstokken gekweekt

Die ons in stilte aankeek, lijdend

Voor wijn en honing,

De aanblik van de zoemende sterren.

Mijn enige probleem

Toen we eenmaal zo eerlijk waren

Mijn hand hier, je mond daar

Terwijl de mist om ons heen trok

Er zat hooi in je haar.

En het zout van onze huid

Heb de klei daar binnen gepekeld

Het was de mijne die hard zou worden

En stop dan met buigen.

Wanneer mijn enige probleem

Wanneer mijn enige probleem

Wanneer mijn enige probleem

Ben jij.

Nu sta ik bij het bos

Waar de wind de dennen doet buigen

En de plek waar je van me hield

Draagt ​​het merkteken van onze stekels.

Maar als de lente nog laat zien

Brengt de tulp en de roos

Nou, dan zal niemand medelijden hebben

Een meisje in de greep.

Toen mijn enige probleem...

Nu zal ik de god niet minachten

Die de mist had verdikt,

Hij is degene die de donder brengt

Als dat alles is wat ik heb.

Toen mijn enige probleem...

Subtiele liefde

Verloren in herinneringen die je in je bed vond

Gras lag gebogen in de warmte die je eromheen verzamelde

Je elke droom de oceanen deinen

Tot aan de kust vormen ze zich en voeden ze zich.

Het is een subtiele vorm van liefde,

Het is een simpel soort glorie

Bij de geplaveide rand zag ik je staan

In het paarse licht de vlag daar op de grond

Om gewiegd en gewiegd te worden door mislukte handen

Wonden waar vlees is gescheurd en geneest.

Het is een subtiele vorm van liefde,

Het is een simpel soort glorie

De dag heeft het licht over je mond verspreid

Houd je woorden, maar leen me je warmte een tijdje

Dan laat ik je hier achter, ik ga

En niemand volgt, dus niemand weet het.

Het is een subtiele vorm van liefde,

Het is een simpel soort glorie

Het is de natte tong van een moeder,

Het is een melodie-uitstorting