Los Fantasmas del Roxy - Joan Manuel Serrat

Sepan aquellos que no estan al corriente

Que el Roxy, del que estoy hablando, fue

Un cine de reestreno preferente

Que iluminaba la plaza de Lesseps

Echaban NO-DO y dos péliculas de esas

Que tu detestas y me chiflan a mi

Llenas de amores imposibles y

Pasiones desatadas y violentas

Villanos en cinemascope

Hermosas damas y altivos

Caballeros del sur

Tomaban el té en el Roxy

Cuando apagaban la luz

Era un tipico local de medio pelo

Como el Excelsior, como el Maryland

Al que a mi gusto le faltaba un gallinero

Con bancos de madera, olindo a zotal

Mirandose en sus ojos claros

Y el patio de butacas

Apaludio con frenesí

En la penunbra del Roxy

Cuando ella dijo que sí

Yo fui uno de los que lloraron

Cuando anunciaron su demolición

Con un cartel de: «Nuñes y Navarro

Próximamente en este salón»

En medio de una roja polvareda

El Roxy dio su ultima finción

Y malherido como King-Kong

Se desplomó la fachada en la acera

Y en su lugar han instalado

La agencia número 33

Del Banco Central

Sobre las ruinas del Roxy

Juega al palé el capital

Pero de un tiempo acá, en el banco, ocurren cosas

A las que nadie encuentra explicación

Un vigilante nocturno asegura

Que un transatlantico atraveso el hall

Y en cubierta Fred Astaire y Ginger Rogers

Se marcaban «el continental»

Atravesó la puerta de cristal

Y se perdió en dirección a Fontana

Y como pólvora encendida

Por Gracia y por La Salud

Esta corriendo la voz

Que los fantasma del Roxy

Son algo más que un rumor

Cuentan que al ver a Clark Gable en persona

En la cola de la ventanilla dos

Con su sonrisa ladeada y socarrona

Una cajera se desparramó

Y que un oficinista de primera, interino

Sorprendió al mismisimo Glenn Ford

En el despacho del interventor

Abofeteando a una rubia platino

Asi que no se espante, amigo

Se esperando el autobus

Le pide fuego George Ralt

Son los fantasma del Roxy

Que no descansan en paz

Ken degenen die niet op de hoogte zijn

Dat de Roxy waar ik het over heb was

Een favoriete revivalbioscoop

Dat verlichtte de Place de Lesseps

Ze toonden NO-DO en twee van die films

Die je haat en ze maken me gek

Vol onmogelijke liefdes en

Ontketende en gewelddadige passies

Schurken in cinemascope

Mooie dames en verheven

heren van het zuiden

Ze dronken thee bij de Roxy

toen ze het licht uit deden

Het was een typische middelmatige local?

Zoals de Excelsior, zoals de Maryland

Waar naar mijn smaak een kippenhok ontbrak

Met houten banken, ruikend naar zotal

In haar heldere ogen kijken

En de kraampjes

Ik klap met razernij

In de duisternis van de Roxy

toen ze ja zei

Ik was een van degenen die huilde

Toen ze de sloop aankondigden

Met een poster: «Nuñes en Navarro

Binnenkort in deze kamer»

Midden in een rode stofwolk

The Roxy gaf zijn laatste optreden

En zwaar gewond zoals King-Kong

De gevel stortte in op de stoep

En in plaats daarvan hebben ze geïnstalleerd

Het 33e agentschap

Centrale bank

Boven de ruïnes van de Roxy

Speel pallet hoofdstad

Maar al een tijdje hier, bij de bank, zijn er dingen gebeurd

Waar niemand een verklaring voor vindt

Een nachtwaker zorgt voor

Dat een transatlantische door de hal liep

En aan dek Fred Astaire en Ginger Rogers

Ze waren gemarkeerd als "de continentale"

liep door de glazen deur

En verdwaalde op weg naar Fontana

En als buskruit verlicht

Voor genade en voor gezondheid

het woord verspreidt zich

Dat de geest van de Roxy

Ze zijn meer dan alleen een gerucht

Ze zeggen dat ze Clark Gable persoonlijk zien...

In de wachtrij voor venster twee

Met zijn scheve en sluwe glimlach

Een kassier gemorst

En dat een topklerk, interim

Hij verraste Glenn Ford zelf

In de accountantskamer

Een platinablonde slaan

Dus wees niet bang, vriend

Wachten op de bus

George Ralt vraagt ​​om een ​​vuur

Zij zijn de geest van de Roxy

Ze rusten niet in vrede