Barcelona i Jo - Joan Manuel Serrat

A mida que arriben homes

Es va fent gran la ciutat

A mida que els peus li creixen

Se li fa petit el cap

A mida que creix oblida

Inflada de vanitat

Que sota l’asfalt hi ha la terra

Dels avantpassats

A mida que perd la mida

Es va omplint de presoners

De robinsons d’estar per casa

Nàufrags enmig del merder

Que viuen vides petites

En petits móns de formigó

Així estan les coses entre

Barcelona i jo

Mil perfums i mil colors

Mil cares té Barcelona

La que en Cerdà somnià

La que va esguerrar en Porcioles

La que devoren les rates

La que volen els coloms

La que es remulla a la platja

La que s’enfila als turons

La que per Sant Joan es crema

La que compta per dansar

La que se’m gira d’esquena

I la que em dóna la mà

A mida que la camino

Sota els plecs del seu vestit

I li repasso les arrugues

Amb la punteta del dit

Em xiulen les cantonades

Aquella vella cançó

Que només sabem la lluna

Barcelona i jo

L’estimo nua i sencera

Relliscant entre els dos rius

Amb les seves fantasies

I les seves cicatrius

Me l’estimo amb la fal·lera

D’un caloio enamorat

Perquè és viva i perquè es queixa

La meva ciutat

Als mannen arriveren

De stad wordt groter

Naarmate zijn voeten groeien

Zijn hoofd wordt klein

De maat die groeit vergeet

Opgeblazen ijdelheid

Dat de grond onder het asfalt ligt

van de voorouders

Als je maat verliest

Het wordt gevuld met gevangenen

Van robinsons tot thuis zijn

Schipbreuk in het midden van de shit

Ze leven kleine levens

In kleine betonnen werelden

Zo is het

Barcelona en ik

Duizend parfums en duizend kleuren

Barcelona heeft duizend gezichten

Degene waar Cerdà van droomde

Degene die vocht in Porcioles

Degene die ratten verslinden

Degene die de duiven willen

Degene die aan het badderen is op het strand

Degene die de heuvels beklimt

Degene die wordt verbrand voor Saint John

Degene die telt voor dansen

Degene die me de rug toekeert

En degene die mijn hand schudt

als de weg

Onder de plooien van haar jurk

En ik bekijk de rimpels

Met je vingertop

Ik fluit in de hoeken

Dat oude liedje

Dat we alleen de maan kennen

Barcelona en ik

Ik hou van haar naakt en heel

Glijden tussen de twee rivieren

Met zijn fantasieën

En zijn littekens

Ik hou ervan met de drogreden

Verliefd op een jongen

Omdat ze leeft en omdat ze klaagt

Mijn stad