Elle se sent bien - Jean-Michel Caradec

Elle prend la vie comme elle va la vie

Elle prend la route sur l’herbe des chemins

Elle roule ses bosses dans le creux de mes mains

Dans le creux de mes mains

Elle se sent bien

Et puis elle danse danse dans le noir

Colombine dort dans un dortoir

Elle dit des mots d’amour à son mouchoir

D’amour à son mouchoir

Elle se sent bien

Elle se sent bien

Elle se sent bien

Elle se sent bien

Ses poupées de paille habitent un ciel de nuit

C’est pas loin la lune quand elle rit

Il faut pas grand chose pour faire un paradis

Et dans son paradis

Elle se sent bien

Elle se sent bien

Elle se sent bien

Ze neemt het leven zoals het gaat

Ze raakt de weg op het gras van de wegen

Ze rolt haar bulten in de palm van mijn handen

In de palm van mijn handen

Ze voelt zich goed

En dan danst ze dansen in het donker

Colombine slaapt in een slaapzaal

Ze zegt woorden van liefde tegen haar zakdoek

Van liefde voor haar zakdoek

Ze voelt zich goed

Ze voelt zich goed

Ze voelt zich goed

Ze voelt zich goed

Haar stropoppen bewonen een nachtelijke hemel

Het is niet ver naar de maan als ze lacht

Er is niet veel voor nodig om een ​​paradijs te maken

En in zijn paradijs

Ze voelt zich goed

Ze voelt zich goed

Ze voelt zich goed