Au ciel de mai - Jean-Michel Caradec

Si je t’aime

Dur comme la pierre

Je t’aime à ma manière

Comme un bateau

Qui fait naufrage

Je t’aime oh mon village

Comme un poisson d’avril

Mort en exil

Comme un flanc de montagne

Qui ressemble à des hanches

Oh ciel de mai

Oh ciel de mai

Et l’enfance

Qui nous poursuis

Nous ramène au pays

On s'éveille

Dans le même lit

On n’a pas trop vieillie

On n’a pas trop perdu

Le nom des rues

Les odeurs des lagunes

Ou des chardons des dunes

Oh ciel de mai

Oh ciel de mai

On a

Tous un peu de nostalgie

Quand on a le mal

Du pays

Un petit coin de montagne

Un vieux rocher

De Bretagne

Dans son cœur

Si je t’aime

Dur comme la pierre

Je t’aime à ma manière

C’est peut être

Maladroitement

Comme on aime un enfant

Du fond d’un cœur fragile

Du fond des villes

Quand les souvenirs s'éveillent

Et qu’on à pas sommeil

Oh ciel de mai

Oh ciel de mai

Je t’aime mon pays

Als ik van je houd

zo hard als steen

Ik hou van je op mijn manier

Als een boot

die schipbreuk lijdt

Ik hou van je oh mijn dorp

Als een aprilgrap

Stierf in ballingschap

Als een berghelling

dat lijkt op heupen

Oh mei hemel

Oh mei hemel

en jeugd

Wie zit ons achterna

Breng ons naar huis

We worden wakker

In hetzelfde bed

We zijn niet te oud geworden

We hebben niet teveel verloren

Straatnamen

De geuren van de lagunes

Of duindistels

Oh mei hemel

Oh mei hemel

Men heeft

Allemaal een beetje nostalgie

Wanneer het pijn doet

Uit het land

Een klein hoekje van de berg

Een oude rots

Uit Bretagne

In zijn hart

Als ik van je houd

zo hard als steen

Ik hou van je op mijn manier

Misschien is dit het

Ongemakkelijk

Hoe je van een kind houdt

Uit de grond van een breekbaar hart

Uit de diepten van de steden

Wanneer herinneringen ontwaken

En we zijn niet slaperig

Oh mei hemel

Oh mei hemel

Ik hou van je, mijn land