Petěrburg - Jaromír Nohavica

Kdyz se snasi noc na strechy Peterburgu,

pada na me zal,

zatoulany pes nevzal si ani kurku

chleba, kterou jsem mu dal.

Lasku moji knize Igor si bere,

nad sklenkou vodky hraju si s revolverem,

havran useda na strechy Peterburgu,

cert aby to spral.

Nad obzorem leti ptaci slepi

v zari cervanku,

moje duse, sirosira stepi,

mas na kahanku.

Memu zalu na svete neni rovno,

vy jste tim vinna, Nadezdo Ivanovno,

vy jste tim vinna, az me zitra najdou

s dirou ve spanku.

Als de nacht valt op de daken van St. Petersburg,

hij viel op mij,

de zwerfhond nam niet eens een kalkoen

het brood dat ik hem gaf.

De liefde van mijn boek Igor neemt,

Ik speel met een revolver over een glas wodka,

de raaf zit op de daken van St. Petersburg,

cert om het te doen.

Blinde vogels vliegen over de horizon

in september,

mijn ziel, de wilde steppe,

je hebt een kahanku.

Memo is niet gelijk in de wereld,

jij bent de schuldige, Nadezhda Ivanovno,

je maakt je er schuldig aan als ze me morgen vinden

met een gat in zijn slaap.