Kometa - Jaromír Nohavica

Spatřil jsem kometu oblohou letěla

Chtěl jsem jí zazpívat ona mi zmizela

Zmizela jako laň u lesa v remízku

V očích mi zbylo jen pár žlutých penízků

Penízky ukryl jsem do hlíny pod dubem

Až příště přiletí my už tu nebudem

My už tu nebudem ach pýcho marnivá

Spatřil jsem kometu chtěl jsem jí zazpívat

O vodě o trávě o lese

O smrti se kterou smířit nejde se

O lásce o zradě o světě

A o všech lidech co kdy žili na téhle planetě

Na hvězdném nádraží cinkají vagóny

Pan Kepler rozepsal nebeské zákony

Hledal až nalezl v hvězdářských triedrech

Tajemství která teď neseme na bedrech

Velká a odvěká tajemství přírody

Že jenom z člověka člověk se narodí

Že kořen s větvemi ve strom se spojuje

Krev našich nadějí vesmírem putuje

Spatřil jsem kometu byla jak reliéf

Zpod rukou umělce který už nežije

Šplhal jsem do nebe chtěl jsem ji osahat

Marnost mě vysvlékla celého donaha

Jak socha Davida z bílého mramoru

Stál jsem a hleděl jsem hleděl jsem nahoru

Až příště přiletí ach pýcho marnivá

My už tu nebudem ale jiný jí zazpívá

O vodě o trávě o lese

O smrti se kterou smířit nejde se

O lásce o zradě o světě

Bude to písnička o nás a kometě

Ik zag een komeet door de lucht vliegen

Ik wilde voor haar zingen, ze verdween

Ze verdween als een hinde bij het bos in een gelijkspel

Ik heb nog maar een paar gele centen in mijn ogen

Ik verborg het geld in de aarde onder een eik

De volgende keer dat ze binnenvliegen, zijn we er niet

We zullen hier niet langer zijn, oh ijdele trots

Ik zag een komeet, ik wilde ervoor zingen

Over het water over het gras over het bos

Een dood die niet te verzoenen is

Over liefde over verraad over de wereld

En over alle mensen die ooit op deze planeet hebben geleefd

De rijtuigen rinkelen bij het sterrenstation

Meneer Kepler brak de wetten van de hemel

Hij zocht tot hij het vond in de astronomische telescopen

De geheimen die we nu op onze schouders dragen

De grote en oude geheimen van de natuur

Dat alleen een persoon uit een persoon wordt geboren

Dat de wortel met de takken in de boom verbindt

Het bloed van onze hoop reist door de ruimte

Ik zag dat de komeet een verademing was

Uit de handen van een kunstenaar die niet meer leeft

Ik klom naar de hemel, ik wilde haar aanraken

Vanity heeft me tot op mijn blote voeten uitgekleed

Als een witmarmeren standbeeld van David

Ik stond op en keek op

Tot de volgende keer dat het vliegt oh ijdele trots

We zullen er niet meer zijn, maar iemand anders zal het zingen

Over het water over het gras over het bos

Een dood die niet te verzoenen is

Over liefde over verraad over de wereld

Het wordt een lied over ons en de komeet