Never More - Jaromír Nohavica

Seděl jsem za stolem a básně čet

rádio hrálo

vtom slyším ťukání na parapet

tak tiché že se mi možná jen zdálo

zastřený mužský hlas z chodníku

tiše se ptal

Nerad vás ruším pane básníku

ale mohli bychom na chvíli dál?

V předsíni podal mi deštník a plášť

a láhev vína

jako bych někde už viděl tu tvář

byla to tvář na kterou se nezapomíná

v průvanu zhasla mi svíčka

zvenku studený vítr vál

na chodbě na dlaždičkách

za ním černý havran stál

Usedl do křesla a černý pták

sedl mu v klíně

bodlo mě u srdce když spatřil můj zrak

že z podešví mu trčí koňské žíně

Tak nás tu máte jak jste si přál

na lampu padl stín

přes psací stůl když mi vizitku dal

firma Ďábel a Syn V tolika nocích a v tolika dnech

jsem ho vzýval

volal ho na pomoc když docházel dech

a teď jsem se mu z očí v oči díval

cítil jsem konopnou smyčku

jak mi svírá krk

když ze záňadří vytáhl ceduličku

a dlouhý husí brk

Za kapku krve tě zahrnu vším

co budeš žádat

vidět to co jiní nevidí tě naučím

a slova k slovům v písně skládat

Co za to žádáš?

ptal jsem se ptal

jsem jen nuzný tvor

a havran v rohu zakrákal

Never more

Na dlani zaschlou kapku krve mám

a tma je v sále

když přijdou lijáky tak bolí ten šrám

a ono podívej se z okna — prší stále

nešťastně šťastný v půlce života

kymácející se vor

a havran na rameni skřehotá

Never more

Ik zat aan de tafel en las gedichten

de radio speelde

dan hoor ik geklop op de vensterbank

zo stil dat het me misschien gewoon leek

een gedempte mannenstem vanaf de stoep

vroeg hij rustig

Ik haat het om je te storen, dichter

maar kunnen we nog even doorgaan?

Hij gaf me een paraplu en een mantel in de hal

en een fles wijn

alsof ik het gezicht ergens kon zien

het was een onvergetelijk gezicht

mijn kaars ging uit in de tocht

er waaide een koude wind van buiten

in de gang op tegels

een zwarte raaf stond achter hem

Hij ging zitten in een stoel en een zwarte vogel

hij zat op zijn schoot

het prikte in mijn hart toen hij mijn zicht zag

dat paardenhaar steekt uit zijn zool

Dus je hebt ons hier zoals je wilde

een schaduw viel op de lamp

over het bureau toen hij me mijn visitekaartje gaf

gezelschap Devil and Son In zoveel nachten en in zoveel dagen

Ik daagde hem uit

riep hij te hulp toen hij buiten adem raakte

en nu keek ik hem in de ogen

Ik kon de henneplus voelen

mijn nek geklemd

toen hij een teken van zijn achtersteven trok

en een lange ganzenveer

Ik zal je met alles bedekken voor een druppel bloed

wat wil je vragen?

Ik zal je leren wat ik niet zie

en woorden naar woorden in het te componeren lied

Waar vraag je om?

ik vroeg

Ik ben gewoon een ellendig wezen

en de raaf stamelde in de hoek

nooit meer

Ik heb een opgedroogde druppel bloed op mijn handpalm

en duisternis is in de hal

als de stortbuien komen, doet het litteken pijn

en kijk uit het raam - het regent nog steeds

ongelukkig gelukkig midden in het leven

zwaaiend vlot

en de raaf op de schouder gromt

nooit meer