Mikymauz - Jaromír Nohavica

Ráno mě probouzí tma sahám si na zápěstí

Zda mi to ještě tluče zdali mám ještě štěstí

Nebo je po mně a já mám voskované boty

Ráno co ráno stejné probuzení do nicoty

Není co není jak není proč není kam

Není s kým není o čem každý je v sobě sám

Vyzáblý Don Quijote sedlá svou Rosinantu

A Bůh je slepý řidič sedící u volantu

Zapínám telefon — záznamník cizích citů

Špatné zprávy chodí jako policie za úsvitu

Jsem napůl bdělý a napůl ještě v noční pauze

Měl bych se smát ale mám úsměv Mikymauze

Rána bych zrušil

Dobrý muž v rádiu pouští Chick Coreu

Opravdu veselo je asi jako v mauzoleu

Ve frontě na mumii mám kruhy pod očima

Růžový rozbřesk fakt už mě nedojímá

Povídáš něco o tom co bychom dělat měli

Pomalu vychládají naše důlky na posteli

Všechno se halí v šeru čí to bylo vinou

Že dřevorubec máchl mezi nás širočinou?

Postele rozdělené na dva suverénní státy

Ozdoby na tapetách jsou jak pohraniční dráty

Ve spánku nepřijde to spánek je sladká mdloba

Že byla ve mně láska je jenom pustá zloba

Dráty bych zrušil

Prokletá hodina ta minuta ta krátká chvíle

Kdy věci nejsou černé ale nejsou ani bílé

Kdy není tma ale ještě ani vidno není

Bdění je bolest bez slastného umrtvení

Zběsile mi to tepe a tupě píchá v třísle

Usnout a nevzbudit se nemuset na nic myslet

Opřený o kolena poslouchám tvoje slzy

Na život už je pozdě a na smrt ještě brzy

Co bylo kdysi včera je jako nebylo by

Káva je vypita a není žádná do zásoby

Věci co nechceš ať se stanou ty se stejně stanou

A chleba s máslem padá na zem vždycky blbou stranou

Máslo bych zrušil

Povídáš o naději a slova se ti pletou

Jak špionážní družice letící nad planetou

Svlíknout se z pyžama to by šlo ještě lehce

Dvacet let mluvil jsem a teď už se mi mluvit nechce

Z plakátu na záchodě prasátko vypasené

Kyne mi zatímco se kolem voda dolů žene

Všechno je vyřčeno a odnášeno do septiku

Jenom mně tady zbývá prodýchat pár okamžiků

Sahám si na zápěstí a venku už je zítra

Hodiny odbíjejí signály Dobrého jitra

Jsem napůl bdělý a napůl ještě v noční pauze

Měl bych se smát ale mám úsměv Mikymauze

Lásku bych zrušil

Ráno mě probouzí tma sahám si na zápěstí

Zda mi to ještě tluče zdali mám ještě štěstí

Nebo je po mně a já mám voskované boty

Ráno co ráno stejné probuzení do nicoty

Ik word 's ochtends wakker, ik reik naar mijn pols

Klopt het nog steeds, of ik nog geluk heb?

Of hij zit achter mij aan en ik heb schoenen gewaxt

Elke ochtend hetzelfde ontwaken tot het niets

Er is niets dat niet is hoe er is waarom er nergens is

Er is niemand met wie iedereen in is

De magere Don Quichot zadelt zijn Rosinanta

En God is een blinde bestuurder die aan het stuur zit

Ik zet de telefoon aan - een voicerecorder

Slecht nieuws komt als de politie bij zonsopgang

Ik ben half wakker en half stil 's nachts

Ik zou moeten lachen, maar ik heb een Mikymauz-glimlach

Ik zou de wond annuleren

Een goede man op de radio speelt Chick Corea

Het is echt leuk als een mausoleum

Ik heb kringen onder mijn ogen in de rij bij de mummie

De roze dageraad raakt me echt niet meer

Je zegt iets over wat we moeten doen

Langzaam koelen onze kuiltjes op het bed af

Alles is bedekt met de somberheid wiens schuld het was

Dat de houthakker veel heeft geveegd onder ons?

De bedden zijn verdeeld in twee soevereine staten

De versieringen op het behang zijn als grensdraden

In de slaap komt het niet dat slapen een zoet flauwvallen is

Dat er liefde in mij was, is gewoon volslagen boosaardigheid

Ik zou de draden annuleren

Verdomme uur, minuut, kort moment

Als dingen niet zwart zijn, maar ook niet wit

Als het niet donker is, is het niet eens zichtbaar

Vigil is een pijn zonder heerlijke gevoelloosheid

Het slaat me woedend en steekt stom in mijn kruis

Om in slaap te vallen en niet wakker te worden hoef je nergens aan te denken

Leunend op mijn knieën, luister ik naar je tranen

Het is te laat voor het leven en te vroeg voor de dood

Wat eens gisteren was, is zoals het niet zou zijn

De koffie is opgedronken en er is er geen op voorraad

Dingen die je niet wilt dat gebeuren, gebeuren toch

En brood en boter vallen altijd op de grond

Ik zou de boter annuleren

Je praat over hoop en de woorden zijn verkeerd

Als een spionagesatelliet die over een planeet vliegt

Het zou nog steeds gemakkelijk zijn om je pyjama uit te doen

Ik praat al twintig jaar en nu wil ik niet praten

Een biggetje graasde van een poster op het toilet

Het komt naar me toe terwijl het water naar beneden stroomt

Alles is gezegd en meegenomen naar de septic tank

Het enige wat ik hier hoef te doen is even ademen

Ik reik naar mijn pols en morgen is hij weg

De klok slaat de signalen van Goedemorgen

Ik ben half wakker en half stil 's nachts

Ik zou moeten lachen, maar ik heb een Mikymauz-glimlach

Ik zou liefde annuleren

Ik word 's ochtends wakker, ik reik naar mijn pols

Klopt het nog steeds, of ik nog geluk heb?

Of hij zit achter mij aan en ik heb schoenen gewaxt

Elke ochtend hetzelfde ontwaken tot het niets