Do Dne A Do Roka - Jaromír Nohavica

Byla hluboká noc,

venku cizí pes vyl

a já u okna stál a pil.

Zřel jsem jen jeho stín,

měl rozplizlý tvar

a vypadal jak Lomikar.

Do dne a do roka

za zvuků baroka

se rodí rokoko,

do nocí hledíme

a vlastně nevíme,

zda je to opravdu a nebo jenom tak na oko.

Do dne a do roka

za zvuků rokoka

se rodí secese,

do nocí hledíme,

všichni tam musíme,

ale nechce se.

Chtěl jsem okřiknout jej,

myslím psa v oné tmě,

ale neměl jsem slov, jimiž to lze.

Vzal jsem do ruky kolt,

jenž v mé komodě byl

a na černý stín jsem namířil.

Do dne a do roka

za zvuků baroka

se rodí rokoko,

do nocí hledíme

a vlastně nevíme,

zda je to opravdu a nebo jenom tak na oko.

Do dne a do roka

za zvuků rokoka

se rodí secese,

do nocí hledíme,

všichni tam musíme,

ale nechce se.

Ruka chvěla se mi,

neboť z krbu šel mráz,

pak se na vteřinu zastavil čas.

Tmě se zježila srst,

já ucítil strach,

kdo má na spoušti prst je vrah.

Do dne a do roka

za zvuků baroka

se rodí rokoko,

do nocí hledíme

a vlastně nevíme,

zda je to opravdu a nebo jenom tak na oko.

Do dne a do roka

za zvuků rokoka

se rodí secese,

do nocí hledíme,

všichni tam musíme,

ale nechce se.

Výstřel protrhl tmu,

jako rybářům síť,

jako sudičce řeč a niť.

Té noci špatně jsem spal

v záři voskových svic,

ráno tam, co byl plot, nebylo nic.

Do dne a do roka

za zvuků baroka

se rodí rokoko,

do nocí hledíme

a vlastně nevíme,

zda je to opravdu a nebo jenom tak na oko.

Do dne a do roka

za zvuků rokoka

se rodí secese,

do nocí hledíme,

všichni tam musíme,

ale nechce se.

Het was een diepe nacht,

buiten buitenlands hondengehuil

en ik stond bij het raam te drinken.

Ik zag alleen zijn schaduw,

het had een gladde vorm

en zag eruit als Lomikar.

Per dag en per jaar

op de klanken van barok

rococo is geboren

we kijken de nacht in

en we weten het niet echt

of het echt is of alleen voor het oog.

Per dag en per jaar

op de klanken van rococo

Art Nouveau is geboren,

we kijken de nacht in

we moeten er allemaal heen

maar hij wil niet.

Ik wilde tegen hem schreeuwen,

Ik bedoel de hond in het donker,

maar ik had geen woorden waardoor het mogelijk was.

Ik pakte een Colt,

wie zat er in mijn ladekast

en ik richtte op de zwarte schaduw.

Per dag en per jaar

op de klanken van barok

rococo is geboren

we kijken de nacht in

en we weten het niet echt

of het echt is of alleen voor het oog.

Per dag en per jaar

op de klanken van rococo

Art Nouveau is geboren,

we kijken de nacht in

we moeten er allemaal heen

maar hij wil niet.

Mijn hand trilde

want de vorst kwam uit de haard,

toen stond de tijd even stil.

De vacht werd donker,

ik voelde me bang

wie een vinger aan de trekker heeft is een moordenaar.

Per dag en per jaar

op de klanken van barok

rococo is geboren

we kijken de nacht in

en we weten het niet echt

of het echt is of alleen voor het oog.

Per dag en per jaar

op de klanken van rococo

Art Nouveau is geboren,

we kijken de nacht in

we moeten er allemaal heen

maar hij wil niet.

Het schot brak door de duisternis,

als vissersnet,

als de toespraak en draad van een rechter.

Ik heb slecht geslapen die nacht

in de gloed van waskaarsen,

in de ochtend was er niets, dat was een hek.

Per dag en per jaar

op de klanken van barok

rococo is geboren

we kijken de nacht in

en we weten het niet echt

of het echt is of alleen voor het oog.

Per dag en per jaar

op de klanken van rococo

Art Nouveau is geboren,

we kijken de nacht in

we moeten er allemaal heen

maar hij wil niet.