Stormen - Janove

Før var livet en lek, hvert skritt me tok var et sjumilssteg

Me sku' alltid opp på en topp, og lovte hverandre å aldri sjå ned

Og du var lett som en fjær, kunne ikke bli stoppet av en tusenmannshær

Og eg husker du sa, gi meg din dag, så skal eg gi deg mine netter

Stille før stormen

Nå vet me i alle fall kor me står hen

Eg sko' ønsket eg aldri møtte deg

Eller du hadde truffet meg

Gjennom vinter, vår og sommer

Ingen bekymringer, me tar det som det kommer

Og tiden står stilt mer enn i blant

Det føles som en går rundt i et timeglass uten sand

Og til deg kan ingen si nei, når du vil gå opp din egen vei

Du vil ha alt på en gong, men ingen topp uten bånn

Forsiktig ka du ber om, for det blir sånn

Stille før stormen

Nå vet me i alle fall kor me står hen

Eg sko' ønsket eg aldri møtte deg

Eller du hadde truffet meg

Stille før stormen

Nå vet me i alle fall kor me står hen

Eg sko' ønsket eg aldri møtte deg

Eller du hadde truffet meg

Ingen trudde me, ingen trudde me, me sko' komme så langt

Nei, ingen trudde alt, ingen trudde alt, alt om oss var så sant

Sjå på deg nå, sjå kor du står, sjå kor du går, prøv å forstå

Det er sånn bonden sår

Det er lenge si' då me to var små

Men kan du ikke sjå, kem du er blitt nå

Det er sånn kongen rår

Det er kongen som rår

Stille før stormen

Nå vet me i alle fall kor me står hen

Eg sko' ønsket eg aldri møtte deg

Eller du hadde truffet meg

Ah, eg angra i det øyeblikket eg sa det

Og som en pirat så vakkert sa: «Om det er sånn du vil ha det

Hadde eg gjort som i gamle dager, og reist over havet

Med kun mine ord som bagasje»

Som før, då det betydde noe når du sa det

Men er det som å sloss for en tapt sak

Å stå ensom soldat ved sitt sverd

Og spør hva er det verdt å snu tvert?

Og få til svar: Alt

Vroeger was het leven een spel, elke stap die ik zette was een stap van zeven mijl

We keken altijd omhoog naar een piek en beloofden elkaar nooit naar beneden te kijken

En je was licht als een veertje, kon niet worden gestopt door een leger van duizend man

En ik herinner me dat je zei, geef me je dag, en ik zal je mijn nachten geven

Stilte voor de storm

Nu weten we tenminste waar we aan toe zijn

Ik wou dat ik je nooit had ontmoet

Of je had me ontmoet

Door winter, lente en zomer

Geen zorgen, we nemen het zoals het komt

En de tijd staat meer dan ooit stil

Het voelt alsof je in een zandloper loopt zonder zand

En tegen jou kan niemand nee zeggen, als je je eigen weg wilt gaan

Je wilt alles tegelijk, maar geen top zonder ban

Voorzichtig waar je om kunt vragen, want zo zal het zijn

Stilte voor de storm

Nu weten we tenminste waar we aan toe zijn

Ik wou dat ik je nooit had ontmoet

Of je had me ontmoet

Stilte voor de storm

Nu weten we tenminste waar we aan toe zijn

Ik wou dat ik je nooit had ontmoet

Of je had me ontmoet

Niemand geloofde me, niemand geloofde me, mijn schoenen zijn zo ver gekomen

Nee, niemand geloofde alles, niemand geloofde alles, alles aan ons was zo waar

Kijk nu naar jou, kijk naar het koor waar je staat, zie het koor dat je loopt, probeer het te begrijpen

Zo verwondt de boer

Het is lang geleden dat we twee klein waren

Maar als je niet kunt zien, ben je nu geworden

Zo regeert de koning

Het is de koning die regeert

Stilte voor de storm

Nu weten we tenminste waar we aan toe zijn

Ik wou dat ik je nooit had ontmoet

Of je had me ontmoet

Ah, ik heb spijt van het moment dat ik dat zei

En zoals een piraat zo mooi zei: "Als je het zo wilt

Had ik gedaan zoals vroeger, en over zee gereisd?

Met alleen mijn woorden als bagage »

Zoals vroeger, toen het iets betekende toen je het zei

Maar het is als vechten voor een verloren zaak

Om alleen te staan ​​soldaat bij zijn zwaard

En vraag wat het waard is om te keren?

En krijg het antwoord: Alles