Engel - Janove

Eg har ikkje hørt i frå deg på all den tid

Finnes du fortsatt der inni ditt Paris?

Om du nå står med et brev i hånd

Må det vær skjebnen som vil det sånn

Her er alt som før mine knær er blå

Litt av meg dør for kvert år som går

Om vinden snur seg og slår meg ner

Sko eg reist meg opp om bare du var her

Min Marlene

Eg trenger deg nå så kom heim igjen, min Marlene

De er blitt til jord, ord som falt i fjor

Det finnes ord som gjekk i krig for oss to

Kommer du deg ut om du går langt nok inn?

Må det alltid vær alt eller ingenting

Her er alt som før mine knær er blå

Litt av meg dør for kvert år som går

Om vinden snur seg og slår meg ner

Sko eg reist meg opp om bare du var her

Min Marlene

Eg trenger deg nå så kom heim igjen, min Marlene

Koffor skriver aldri du til meg, min Marlene?

Som om eg aldri fantes eller finnes igjen

Du sa eg var perfekt i ditt scenario

Eg elsker deg for alltid.

Det var dine ord

Her er alt som før mine knær er blå

Litt av meg dør for kvert år som går

Om vinden snur seg og slår meg ner

Sko eg reist meg opp om bare du var her

Til mitt ansikt de sa: Den kommer aldri den dag

At me får gå gjennom porten i lag

Så om du hører mine ord, Marlene

Eg trenger deg nå så kom heim igjen, min Marlene

Eg trenger deg nå så kom heim igjen, min Marlene

Hadde du kjent meg igjen blant vrimmelen?

Om du så meg nå, hadde du kjent meg igjen blant vrimmelen?

Ville du vært en engel igjen?

Heller her enn inni himmelen

Om du bare var her til å sjå på

Om du bare var her til å tru på, til å ta på

Om det så bare var for et sekund, et lite sekund

Om du bare vare her til å sjå på, til å tru på, til å ta på

Om det så bare var for.

Ik heb al die tijd niets van je gehoord

Ben je nog steeds in je Parijs?

Als je nu staat met een brief in je hand

Moge het het lot zijn dat het zo wil

Hier is alles zoals voordat mijn knieën blauw zijn

Elk jaar sterft er een klein beetje van mij

Als de wind draait en me neerslaat

Ik wou dat ik was opgestaan ​​als jij hier maar was

Mijn Marlene

Ik heb je nu nodig, dus kom terug naar huis, mijn Marlene

Ze zijn stof geworden, woorden die vorig jaar vielen

Er zijn woorden die ten strijde trokken voor ons twee

Stap je uit als je ver genoeg naar binnen gaat?

Moge het altijd alles of niets zijn

Hier is alles zoals voordat mijn knieën blauw zijn

Elk jaar sterft er een klein beetje van mij

Als de wind draait en me neerslaat

Ik wou dat ik was opgestaan ​​als jij hier maar was

Mijn Marlene

Ik heb je nu nodig, dus kom terug naar huis, mijn Marlene

Waarom schrijf je me nooit, mijn Marlene?

Alsof ik nooit heb bestaan ​​of weer zal bestaan

Je zei dat ik perfect was in jouw scenario

Ik zal altijd van je houden.

Dat waren jouw woorden

Hier is alles zoals voordat mijn knieën blauw zijn

Elk jaar sterft er een klein beetje van mij

Als de wind draait en me neerslaat

Ik wou dat ik was opgestaan ​​als jij hier maar was

In mijn gezicht zeiden ze: die dag zal nooit komen

Dat we in teams door de poort mogen gaan

Dus als je mijn woorden hoort, Marlene

Ik heb je nu nodig, dus kom terug naar huis, mijn Marlene

Ik heb je nu nodig, dus kom terug naar huis, mijn Marlene

Had je me herkend in de menigte?

Als je me nu zou zien, zou je me dan herkennen in de menigte?

Zou je weer een engel zijn?

Beter hier dan in de hemel

Als u hier alleen was om te kijken

Als je hier alleen was om te geloven, om aan te raken

Al was het maar voor een seconde, een kleine seconde

Als je hier alleen blijft om te kijken, te geloven, aan te raken

Als alleen voor.