Un Muerto Encierras - Ismael Serrano

Como tantas madrugadas encerrados en un coche

En una calle sin luz, una calle sin nombre

Los dos frente a frente se miran despacio

Tras dedicarse al amor y su trabajo

Secan su sudor, secan su sudor

Tal como han aprendido, no han olvidado

Él piensa «ya nada es lo de antes

La vida debe estar en otra parte»

Donde no la divisa porque ella le ciega

Con cárceles de oro, con amor sin tregua

Ya nunca volverán, ya nunca volverán

Ya nunca volverán a hacer nada por vez primera

Ataremos bandadas de gorriones a nuestras muñecas

Huiremos lejos de aquí, a otro planeta

Llévame donde no estés

Un muerto encierras

Él le regala unas manos llenas de mentiras

Ya no le parece tan bello el cuerpo que acaricia

Ayer eclipse de sol eran sus pupilas

Hoy son lagunas negras donde el mal se hacina

Qué pena me da, qué pena me da

Qué pena me da, todo se termina

Ella ya no ama sus vicios, le busca en los ojos

Pasa un ángel volando y se encuentra con otro

Ayer sus dos brazos eran fuertes ramas

Donde guarecerse, hoy son cuerdas que atan

Qué pena me da, qué pena me da

Qué pena me da, todo se acaba

Ataremos bandadas de gorriones a nuestras muñecas

Huiremos lejos de aquí, a otro planeta

Llévame donde no estés

Un muerto encierras

Él decide por fin vomitar las ideas

Ella lo sabe y tranquilamente lo espera

Sin calma planea su fuga este preso

Ella no lo mira, no aguanta su aliento

Ya llegó el final, y van a encontrar

En su corazón arena de desierto

Perdida la calma, se pone muy serio

Cunde el pánico y le invade un horrible miedo

Su boca cobarde pronuncia: «Te quiero

No te vayas nunca, no te vayas lejos»

Y ella echa a temblar, ella echa a temblar

Ella echa a temblar: «Yo también te quiero»

Ataremos bandadas de gorriones a nuestras muñecas

Huiremos lejos de aquí, a otro planeta

Llévame donde no estés

Un muerto encierras

Zoals zoveel vroege ochtenden opgesloten in een auto

Op een straat zonder licht, een straat zonder naam

De twee van aangezicht tot aangezicht kijken elkaar langzaam aan

Nadat hij zich wijdde aan liefde en zijn werk

Ze drogen hun zweet, ze drogen hun zweet

Zoals ze hebben geleerd, zijn ze het niet vergeten

Hij denkt: "niets is meer wat het was"

Het leven moet ergens anders zijn»

Waar hij haar niet kan zien omdat ze hem verblindt

Met gevangenissen van goud, met meedogenloze liefde

Ze komen nooit meer terug, ze komen nooit meer terug

Ze zullen nooit meer iets voor de eerste keer doen

We zullen zwermen mussen aan onze polsen binden

We zullen ver van hier vluchten, naar een andere planeet

breng me waar je niet bent

een dode die je omsluit

Hij geeft haar handen vol leugens

Het lichaam dat hij streelt lijkt niet meer zo mooi

Gisteren zonsverduistering waren zijn pupillen

Tegenwoordig zijn het zwarte lagunes waar het kwaad overvol is

Wat jammer dat het me geeft, wat jammer dat het me geeft

Wat jammer dat het me geeft, alles eindigt

Ze houdt niet langer van haar ondeugden, ze kijkt in zijn ogen

Een engel vliegt voorbij en ontmoet een ander

Gisteren waren zijn twee armen sterke takken

Waar te schuilen, vandaag zijn het touwen die binden

Wat jammer dat het me geeft, wat jammer dat het me geeft

Wat jammer dat het me geeft, alles eindigt

We zullen zwermen mussen aan onze polsen binden

We zullen ver van hier vluchten, naar een andere planeet

breng me waar je niet bent

een dode die je omsluit

Hij besluit uiteindelijk de ideeën over te geven

Ze weet het en wacht er rustig op

Zonder rust plant deze gevangene zijn ontsnapping

Ze kijkt hem niet aan, ze houdt haar adem niet in

Het einde is gekomen, en ze zullen vinden

In zijn hart woestijnzand

Verloor zijn kalmte, hij wordt heel serieus

Hij raakt in paniek en wordt overvallen door een vreselijke angst

Zijn laffe mond zegt: "Ik hou van je"

Ga nooit, ga niet ver»

En ze schudt, ze schudt

Ze beeft: "Ik hou ook van jou"

We zullen zwermen mussen aan onze polsen binden

We zullen ver van hier vluchten, naar een andere planeet

breng me waar je niet bent

een dode die je omsluit