Si Se Callase El Ruido - Ismael Serrano

No te dejará dormir este estrépito infinito

Que intenta llenar los días de tinieblas y enemigos

Una estruendosa jauría se empeña en hacer callar

Las preguntas, los matices, el murmullo de ojalás

Ruido de patriotas que se envuelven en banderas

Confunden la patria con la sordidez de sus cavernas

Ruido de conversos que, caídos del caballo

Siembran su rencor perseguidos por sus pecados

Si se callase el ruido

Oirías la lluvia caer

Limpiando la ciudad de espectros

Te oiría hablar en sueños

Y abriría las ventanas

Si se callase el ruido

Quizá podríamos hablar

Y soplar sobre las heridas

Quizás entenderías

Que nos queda la esperanza

Ruido de iluminados, gritan desde sus hogueras

Que trae el fin del mundo la luz de la diferencia

Ruido de inquisidores, nos hablan de libertades

Agrietando con sus gritos su barniz de tolerantes

Nunca pisa la batalla tanto ruido de guerreros

Traen de sus almenas la paz de los cementerios

Háblame de tus abrazos, de nuestro amor imperfecto

De la luz de tu utopía, que tu voz tape este estruendo

Si se callase el ruido

Oirías la lluvia caer

Limpiando la ciudad de espectros

Te oiría hablar en sueños

Y abriría las ventanas

Si se callase el ruido

Quizá podríamos hablar

Y soplar sobre las heridas

Quizás entenderías

Que nos queda la esperanza

Deze eindeloze herrie laat je niet slapen

Dat probeert de dagen te vullen met duisternis en vijanden

Een daverend peloton dringt aan op zwijgen

De vragen, de nuances, het gemompel van hopelijk

Lawaai van patriotten die zich in vlaggen wikkelen

Ze verwarren het thuisland met de smerigheid van zijn grotten

Lawaai van bekeerlingen die, gevallen van het paard

Ze zaaien hun rancune vervolgd voor hun zonden

Als het geluid zou worden gedempt

Zou je de regen horen vallen?

De geestenstad schoonmaken

Ik zou je horen praten in je slaap

En ik zou de ramen openen

Als het geluid zou worden gedempt

misschien kunnen we praten

En blaas op de wonden

misschien zou je het begrijpen

dat we hoop hebben

Lawaai van verlichte, schreeuwen ze van hun vreugdevuren

Dat brengt het einde van de wereld het licht van het verschil

Lawaai van inquisiteurs, ze spreken tot ons over vrijheden

Krakend met hun geschreeuw hun vernis van tolerant

Nooit betreedt de strijd zoveel lawaai van krijgers

Ze brengen van hun kantelen de vrede van begraafplaatsen

Vertel me over je knuffels, over onze onvolmaakte liefde

Moge je stem vanuit het licht van je utopie dit geluid bedekken

Als het geluid zou worden gedempt

Zou je de regen horen vallen?

De geestenstad schoonmaken

Ik zou je horen praten in je slaap

En ik zou de ramen openen

Als het geluid zou worden gedempt

misschien kunnen we praten

En blaas op de wonden

misschien zou je het begrijpen

dat we hoop hebben