Sucede Que A Veces - Ismael Serrano

Sucede que a veces la vida mata y el amor

te echa silicona en los cerrojos de tu casa,

o te abre un expediente de regulación,

y te expulsa del Edén, hacia tierras extrañas.

Sucede que a veces sales de un bar y la luz

quema la piel de este vampiro que te ama,

te llena la frente de fino polvo marrón-sur,

bostezas y te queman agujetas en las alas.

Pero sucede también

que, sin saber cómo ni cuándo,

algo te eriza la piel

y te rescata del naufragio.

Y siempre es viernes, siesta de verano,

verbena en la aldea, guirnaldas en mayo,

tormentas que apagan el televisor.

Teléfonos que arden, me nombra tu voz,

hoy ceno contigo, hoy revolución,

reyes que pierden sus coronas,

verte entre la multitud,

abrazos que incendian la aurora

en las playas del sur.

Sucede que a veces la vida mata y te encuentras

solo y en este corazón no reciclable

se hunden petroleros desahuciados y sospechas

que provocan miopía en lanzadores de puñales.

Sucede que a veces la vida mata y el invierno

saca su revólver, te encañona en las costillas,

te aterran los álbumes de fotos y el espejo,

huele a pino el coche y el mar a gasolina.

Pero sucede también

que, sin saber cómo ni cuándo,

algo te eriza la piel

y te rescata del naufragio.

Y siempre es viernes, siesta de verano,

verbena en la aldea, guirnaldas en mayo,

tormentas que apagan el televisor.

Teléfonos que arden, me nombra tu voz,

hoy ceno contigo, hoy revolución,

reyes que pierden sus coronas,

verte entre la multitud,

abrazos que incendian la aurora

en las playas del sur.

Sucede que a veces la vida mata…

Y siempre es viernes, siesta de verano…

Hoy ceno contigo, hoy revolución…

Het gebeurt dat het leven soms doodt en liefde

je plakt siliconen op de sloten van je huis,

of een regelgevend bestand voor u opent,

en verdrijft u uit Eden, naar vreemde landen.

Het komt voor dat je soms een bar en het licht verlaat

verbrand de huid van deze vampier die van je houdt,

vult je voorhoofd met fijn zuidbruin poeder,

je geeuwt en ze branden gaten in je vleugels.

Maar het gebeurt ook

dat, zonder te weten hoe of wanneer,

iets doet je huid kruipen

en redt je van het scheepswrak.

En het is altijd vrijdag, zomerslaapje,

festival in het dorp, slingers in mei,

stormen die de televisie uitzetten.

Telefoons die branden, jouw stem noemt mij,

vandaag eet ik met jou, vandaag revolutie,

koningen die hun kronen verliezen,

tot ziens in de menigte,

knuffels die de dageraad in vuur en vlam zetten

op de zuidelijke stranden.

Het gebeurt dat het leven soms dodelijk is en dat je jezelf vindt

alleen en in dit niet-recyclebare hart

verlaten olietankers en vermoedens

die bijziendheid veroorzaken bij dolkwerpers.

Het gebeurt dat soms het leven dodelijk is en de winter

hij pakt zijn revolver, hij zet een pistool tegen je ribben,

je bent doodsbang voor fotoalbums en de spiegel,

de auto ruikt naar dennen en de zee naar benzine.

Maar het gebeurt ook

dat, zonder te weten hoe of wanneer,

iets doet je huid kruipen

en redt je van het scheepswrak.

En het is altijd vrijdag, zomerslaapje,

festival in het dorp, slingers in mei,

stormen die de televisie uitzetten.

Telefoons die branden, jouw stem noemt mij,

vandaag eet ik met jou, vandaag revolutie,

koningen die hun kronen verliezen,

tot ziens in de menigte,

knuffels die de dageraad in vuur en vlam zetten

op de zuidelijke stranden.

Het gebeurt dat het leven soms dodelijk is...

En het is altijd vrijdag, zomerslaapje...

Vandaag dineer ik met jou, vandaag revolutie...