Cien Días - Ismael Serrano

Como una luna nueva

Como el metro de Madrid

Negro como una caries

O un septiembre estudiantil

Como la certeza de que no sueas conmigo

Negro era aquel bar

Donde se esconden los malditos

De los amaneceres

De los repartidores de peridicos

De las agujas del sol

Del amor del prjimo

Alli la encontr

Como un suicida asomado

Al borde del precipicio

Amontonando maldiciones

Sobre la barra de aluminio

Temblaba en sus ojos

El humo de mil cigarros

Que fum con un tipo

Que la habia besado

Que la dej una maana

Dormida entre las dunas de su cama

Que se fue con otra una madrugada

Asi la encontr

Alguien me cont que llevaba cien dias

Encerrada en aquel bar

Pidiendo fuego o alguna pista

Que le ayudara a encontrar

La luz dentro del laberinto

El mapa donde esta escondido

El mar donde arden las promesas

Donde solias naufragar

Cien dias escondindose del gris

Cielo de marzo y sus atascos

Tragando niebla por la nariz

Soando contigo en los lavabos

Jurando no salir con vida

Sellando todas las salidas

Buscando en un mar de ginebra

Una playa en la que encallar

Bes una copa llena

De cenizas, me mir

Me dio el humo de sus manos

Lo fum.

A cambio yo

Le cont que la ciudad

La estaba esperando

Que afuera llovian madreselvas

Que se acercaba el verano

Que qu iba a ser de nosotros

Si decidia no venir conmigo

Que saliera a desafiar

Al alba y sus asesinos

Asi la habl

Sonri cansada y perdida

Se abri su boca azul

Bes de nuevo la copa

Se march y toda su luz

Fue devorada por la puerta de un servicio

Donde mujeres sin alma te empujan al precipicio

Seran ciento un dias

Encerrada en la negrura de este bar

Yo sali a la calle y olvide pagar

Y me march

als een nieuwe maan

Zoals de metro van Madrid

zwart als een holte

Of een student september

Zoals de zekerheid dat je niet van me droomt

zwart was die balk

waar de verdoemden verbergen

van zonsopgangen

Van de krantenjongens

Van de naalden van de zon

van de liefde van de naaste

Ik vond haar daar

Als een suïcidale blik

Op de rand van de afgrond

stapelvloeken

Over de aluminium staaf

trilde in zijn ogen

De rook van duizend sigaretten

Ik rook met een jongen

dat hij haar had gekust

dat ik haar op een ochtend verliet

In slaap tussen de duinen van haar bed

Dat ze 's morgens vroeg met een andere vertrok

Zo vond ik haar

Iemand vertelde me dat het honderd dagen geleden was

opgesloten in die bar

Vragen om vuur of een aanwijzing

om u te helpen vinden

Het licht in het labyrint

De kaart waar het verborgen is

De zee waar beloften branden

waar je vroeger schipbreuk leed

Honderd dagen verstoppen voor het grijs

Maart lucht en files

Mist slikken door de neus

Dromen van jou in de toiletten

Zweren om er niet levend uit te komen

Alle uitgangen afsluiten

Kijken in een zee van gin

Een strand om op vast te lopen

Kus een vol glas

Van as, ik keek

Hij gaf me de rook uit zijn handen

Ik rook het.

in ruil voor mij

Ik vertelde hem dat de stad

Ik wachtte op haar

Buiten regende het kamperfoelie

die zomer naderde

Wat zou er van ons worden?

Als je hebt besloten niet met me mee te gaan

kom uit om uit te dagen

Alba en zijn moordenaars

Zo sprak ik het

Ik glimlachte moe en verloren

Het opende zijn blauwe mond

Kus de beker nog een keer

Hij ging weg en al zijn licht

Ze werd verslonden door de deur van een dienst

Waar zielloze vrouwen je van de klif duwen

Het zal honderd en een dagen zijn

Opgesloten in de duisternis van deze balk

Ik ging de straat op en vergat te betalen

en ik ging weg