Dónde Estarás - Ismael Serrano

El tiempo imparable plateará nuestras sienes

Y hará de nuestros recuerdos cenizas y humo

Tú y yo, ahora amándonos cada vez más lejos

Seremos engullidos por un oscuro futuro

Seremos esa generación perdida

Apuntalando las ruinas

Dónde estarás

Mientras esperas a que amanezca

Conocerás a un hombre, te robará el misterio

Te dará una casa y muchos hijos

Y romperá tu hechizo, cubriéndote de dinero

Pero serás una mujer perdida

Apuntalando las ruinas

Dónde estarás

Niños de azul marino y corbata

Se despedirán de ti cada mañana

Cultivando el cáncer que nos unió

Amarillos los dedos, gris el pulmón

Dónde estarás

Con el BMW directa a la gimnasia

Con Gin Tonic ahogando la menopausia

Hora en la peluquería para tapar esas canas

Echándome de menos artrosis en el alma

Dónde estarás

Tendrás largas tardes de aburrimiento

De ginebra y largos cigarrillos bajos en nicotina

Y mientras tu marido te jura

Que no te engaña, por su vida

Soñarás conmigo huyendo de esa rutina

Pero serás una mujer perdida

Apuntalando las ruinas

Dónde estarás

Cualquier día nos cruzaremos por la calle

Y tú dudarás si pasar de largo o saludarme

— «¿Cómo estás, qué tal tus hijos?»

— «Cada día más grandes»

— «¿Y qué tal tu marido?»

— «Perdona, pero se me hace tarde»

— «Llámame cualquier día»

Hay que ver cómo es la vida

Dónde estarás

Niños de azul marino y corbata

Se despedirán de ti cada mañana

Cultivando el cáncer que nos unió

Amarillos los dedos, gris el pulmón

Dónde estarás

Con el BMW directa a la gimnasia

Con Gin Tonic ahogando la menopausia

Hora en la peluquería para tapar esas canas

Echándome de menos artrosis en el alma

Dónde estarás

De onstuitbare tijd zal onze tempels verzilveren

En het zal onze herinneringen in as en rook veranderen

Jij en ik, nu steeds meer van elkaar houden

We zullen worden overspoeld door een donkere toekomst

Wij zullen die verloren generatie zijn

de ruïnes stutten

Waar zal je zijn

Terwijl je wacht op de dageraad

Je zult een man ontmoeten, hij zal je mysterie stelen

Hij zal je een huis en veel kinderen geven

En het zal je betovering verbreken, je bedekken met geld

Maar je zult een verloren vrouw zijn

de ruïnes stutten

Waar zal je zijn

Jongens in marineblauw en stropdas

Ze zullen elke ochtend afscheid van je nemen

Het cultiveren van de kanker die ons samenbracht

Gele vingers, grijze longen

Waar zal je zijn

Met de BMW direct naar de sportschool

Met Gin Tonic die de menopauze verdrinkt

Tijd bij de kapper om die grijze haren te camoufleren

Ik mis artrose in de ziel

Waar zal je zijn

Je zult lange middagen van verveling hebben

Van gin en lange nicotinearme sigaretten

En terwijl je man je zweert

Dat hij je niet voor de gek houdt, voor zijn leven

Je zult dromen dat ik wegloop van die routine

Maar je zult een verloren vrouw zijn

de ruïnes stutten

Waar zal je zijn

Elke dag zullen we elkaar op straat tegenkomen

En je zult twijfelen of je langskomt of me begroet

— «Hoe gaat het met je, hoe gaat het met je kinderen?»

— «Elke dag groter»

— «En hoe zit het met uw man?»

- "Sorry, maar ik ben laat"

— «Bel me elke dag»

Je moet zien hoe het leven is

Waar zal je zijn

Jongens in marineblauw en stropdas

Ze zullen elke ochtend afscheid van je nemen

Het cultiveren van de kanker die ons samenbracht

Gele vingers, grijze longen

Waar zal je zijn

Met de BMW direct naar de sportschool

Met Gin Tonic die de menopauze verdrinkt

Tijd bij de kapper om die grijze haren te camoufleren

Ik mis artrose in de ziel

Waar zal je zijn