Voir - Isabelle Aubret

Voir la rivière gelée

Vouloir être un printemps

Voir la terre brûlée

Et semer en chantant

Voir que l’on a vingt ans

Vouloir les consumer

Voir passer un croquant

Et tenter de l’aimer

Voir une barricade

Et la vouloir défendre

Voir périr l’embuscade

Et puis ne pas se rendre

Voir le gris des faubourgs

Vouloir être Renoir

Voir l’ennemi de toujours

Et fermer sa mémoire

Voir que l’on va vieillir

Et vouloir commencer

Voir un amour fleurir

Et s’y vouloir brûler

Voir la peur inutile

La laisser aux crapauds

Voir que l’on est fragile

Et chanter à nouveau

Voilà ce que je vois

Voilà ce que je veux

Depuis que je te vois

Depuis que je te veux

Zie de bevroren rivier

Wil je een lente zijn

Zie de verschroeide aarde

En zaai zingen

Kijk we zijn twintig

Wil je ze consumeren

Zie een crunch passeren

En probeer van haar te houden

Zie een barricade

En wil haar verdedigen

Zie de hinderlaag vergaan

En dan niet overgeven

Zie het grijs van de buitenwijken

Renoir willen zijn

Zie de eeuwige vijand

En sluit zijn geheugen

Zie dat we oud worden

En wil beginnen

Zie een liefde bloeien

En willen branden

Zie onnodige angst

Laat het aan de padden over

Zie dat we kwetsbaar zijn

En weer zingen

Dit is wat ik zie

Dit is wat ik wil

Sinds ik je zag

Omdat ik jou wil