La chanson des vieux amants - Isabelle Aubret

Bien sûr nous eûmes des orages vingt ans d’amour c’est l’amour fol

Mille fois tu pris ton bagage mille fois je pris mon envol

Et chaque meuble se souvient dans cette chambre sans berceau

Des éclats des vieilles tempêtes plus rien ne ressemblait à rien

Tu avais perdu le goût de l’eau et moi celui de la conquête.

Mais mon amour, mon doux mon tendre mon merveilleux amour

De l’aube claire jusqu'à la fin du jour, je t’aime encore tu sais je t’aime.

Moi je sais tous tes sortilèges, tu sais tous mes envoûtements

Tu m’as gardé de piège en piège, je t’ai perdue de temps en temps

Bien sûr tu pris quelques amants il fallait bien passer le temps

Il faut bien que le corps exulte finalement finalement

Il nous fallut bien du talent pour être vieux sans être adultes

Ô mon amour, mon doux mon tendre mon merveilleux amour

De l’aube claire jusqu'à la fin du jour, je t’aime encore tu sais je t’aime.

Et plus le temps nous fait cortège et plus le temps nous fait tourment

Mais n’est-ce pas le pire piège que vivre en paix pour des amants

Bien sûr tu pleures un peu moins tôt je me déchire un peu plus tard

Nous protégeons moins nos mystères on laisse moins faire le hasard

On se méfie du fil de l’eau mais c’est toujours la tendre la guerre.

Ô mon amour, mon doux mon tendre mon merveilleux amour

De l’aube claire jusqu'à la fin du jour, je t’aime encore tu sais je t’aime?

Natuurlijk hadden we stormen twintig jaar liefde, het is gekke liefde

Duizend keer nam je je bagage duizend keer nam ik de vlucht

En elk meubel herinnert zich in deze wiegloze kamer

Van de scherven van de oude stormen voelde niets als niets

Jij had je smaak voor water verloren en ik had je smaak voor verovering verloren.

Maar mijn liefste, mijn lieve mijn tedere mijn prachtige liefde

Van de heldere dageraad tot het einde van de dag, ik hou nog steeds van je, je weet dat ik van je hou.

Ik ken al jouw spreuken, jij kent al mijn spreuken

Je hield me van val tot val, ik verloor je van tijd tot tijd

Natuurlijk nam je een paar minnaars mee, je moest de tijd doden

Het lichaam moet eindelijk juichen

Er was veel talent voor nodig om oud te zijn zonder volwassen te zijn

O mijn liefste, mijn lieve mijn tedere mijn geweldige liefde

Van de heldere dageraad tot het einde van de dag, ik hou nog steeds van je, je weet dat ik van je hou.

En hoe meer tijd ons volgt, hoe meer tijd ons kwelt

Maar is het niet de ergste valkuil dat geliefden in vrede leven?

Natuurlijk huil je wat minder snel ik scheur mezelf wat later uit elkaar

We beschermen onze mysteries minder, we laten het minder aan het toeval over

We zijn op onze hoede voor het water, maar het is altijd de tedere oorlog.

O mijn liefste, mijn lieve mijn tedere mijn geweldige liefde

Van de heldere dageraad tot het einde van de dag, ik hou nog steeds van je, weet je dat ik van je hou?