Aimer à perdre la raison - Isabelle Aubret

Aimer à perdre la raison

Aimer à n’en savoir que dire

À n’avoir que toi d’horizon

Et ne connaître de saisons

Que par la douleur du partir

Aimer à perdre la raison

Ah c’est toujours toi que l’on blesse

C’est toujours ton miroir brisé

Mon pauvre bonheur, ma faiblesse

Toi qu’on insulte et qu’on délaisse

Dans toute chair martyrisée

Aimer à perdre la raison

Aimer à n’en savoir que dire

À n’avoir que toi d’horizon

Et ne connaître de saisons

Que par la douleur du partir

Aimer à perdre la raison

La faim, la fatigue et le froid

Toutes les misères du monde

C’est par mon amour que j’y crois

En elle je porte ma croix

Et de leurs nuits ma nuit se fonde

Aimer à perdre la raison

Aimer à n’en savoir que dire

À n’avoir que toi d’horizon

Et ne connaître de saisons

Que par la douleur du partir

Aimer à perdre la raison

Ik hou ervan om de reden te verliezen

Liefdevol niet wetend wat te zeggen

Om alleen jou aan de horizon te hebben

En ken geen seizoenen

Dan door de pijn van het weggaan

Ik hou ervan om de reden te verliezen

Ah, jij bent het altijd die we pijn doen

Het is nog steeds je kapotte spiegel

Mijn arme geluk, mijn zwakte

Jij die beledigd en verwaarloosd wordt

In alle gemarteld vlees

Ik hou ervan om de reden te verliezen

Liefdevol niet wetend wat te zeggen

Om alleen jou aan de horizon te hebben

En ken geen seizoenen

Dan door de pijn van het weggaan

Ik hou ervan om de reden te verliezen

Honger, vermoeidheid en kou

Alle ellende van de wereld

Het is door mijn liefde dat ik erin geloof

In haar draag ik mijn kruis

En van hun nachten smelt mijn nacht

Ik hou ervan om de reden te verliezen

Liefdevol niet wetend wat te zeggen

Om alleen jou aan de horizon te hebben

En ken geen seizoenen

Dan door de pijn van het weggaan

Ik hou ervan om de reden te verliezen